Structural dynamics and evolutionary change

هر دو رویکرد ساختاری و تکاملی به تغییر اقتصادی به نیاز به حرکت فراتر از سؤالاتی که به طور سنتی در مدل سازی تعادلی تعادل دارند، پاسخ می دهد. رویکردهای تکاملی نشان می دهد که اجزای متقابل نظام اقتصادی ممکن است به حرکات مربوطه خود در یک روش متقابل تقویت کننده پاسخ دهند و منجر به ظهور سازه های جدید شود. رویکردهای ساختاری، عدم تقارن بین الگوهای پاسخ به مولفه های مختلف اقتصاد را نشان می دهد و از عدم انسجام اقتصادی ناشی از عدم هماهنگی انواع حرکت یا سیاست های جبران شده برای دستیابی به اهداف مشخص (مانند اشتغال کامل) در شرایط تغییر ساختار، اشاره می کند. این مقاله استدلال می کند که این دو رویکرد متضمن سنت های مختلف فکری است اما ممکن است یکدیگر را تکمیل کنند. رویکرد ساختاری ابزارهایی برای بررسی فرآیندهای تکاملی فراهم می کند که در آن تنگناها و عدم تقارن ها بر تشکیل ساختارهای جدید تأثیر می گذارد، در حالی که رویکرد تکاملی ابزارهایی برای تحلیل تغییرات ایجاد می کند که منجر به تحول غیرقابل برگشت ساختارهای اقتصادی می شود.