Depth-based complexity traces of graphs

در این مقاله قصد داریم نمودارها را از نظر اندازه ساختاری پیچیدگی توصیف کنیم. ایده ما این است که یک نمودار را به زیر ساختهای لایه ای از اندازه در حال افزایش تجزیه کنیم و سپس برای اندازه گیری محتوای اطلاعات این زیر ساخت ها. برای پیدا کردن زیر ساختهای غالب در یک گراف، ما با شناسایی یک ریشه مرکزی که دارای حداقل حداقل فاصله کوتاهتر مسیر با رأی های باقی مانده است، آغاز می شود. برای هر گراف، یک خانواده از زیرگرافهای توسعه مرکزی از ریشه مرکزی به دست میآید تا خصوصیات ساختاری غالب گراف را بدست آورد. از آنجایی که اوج مرکزیت از طریق یک تجزیه و تحلیل جهانی از کوتاهترین توزیع طول مسیر شناسایی شده است، زیرگرافهای گسترش نمایش دقیق یک ساختار گراف را ارائه می دهند. سپس ما نشان میدهیم که چگونه نمودارها را با استفاده از ردپای پیچیدگی مبتنی بر عمق مشخص کنیم. در اینجا دو استراتژی متفاوت را بررسی می کنیم. استراتژی اول این است که اندازه گیری کنیم که چگونه انتروپی ها در زیرگراف های توسعه سانتریفیوژ با افزایش اندازه زیرگراف ها متفاوت است. استراتژی دوم این است که اندازه گیری کنیم که چگونه تفاوت های آنتروپی با افزایش اندازه زیرگراف ها متفاوت است. ما طبقه بندی گراف ها را در فضای مولد اصلی پیچیده تر بردارهای ردیابی انجام می دهیم. آزمایشات بر روی مجموعه داده های گرافیکی که از بعضی از پایگاه های بیوانفورماتیک و پایگاه های دیداری کامپیوتری خلاص می شوند، اثربخشی و کارایی اثرات پیچیدگی گراف پیشنهادی را نشان می دهند. روش های ما رقابتی به روش های هنر است.