Reputation-based cooperation: empirical evidence for behavioral strategies

همکاری های انسانی در گروه های بزرگ می تواند زمانی رخ دهد که کمک به افراد با شهرت خوب کمک به دیگران هدایت شود. مدل های تکاملی نشان می دهد که شهرت گیرنده نباید بر پایه ی همکاری مبتنی بر شهرت بایستی نه تنها بر رفتار گذشته اش (اطلاعات مرتبه اول) بلکه بر رفتار گذشته گیرنده دریافت کننده (اطلاعات 2-مرتبه) باشد. اطلاعات مرتبه دوم نشان دهنده چگونگی اقدامات دیگران است و به مردم اجازه می دهد تا تمایز و یا عدم دادن (یا رد) کمک را داشته باشند. هنوز در مورد چگونگی همکاری مردم با اطلاعات دومین سفارش شناخته شده اند. با یک آزمایش رفتاری، ما نشان می دهیم که مردم به طور فعال به اطلاعات دومین سفارش می رسند و در تصمیم گیری های خود به خودشان توجه می کنند. اهدا کنندگان ناگهان کمک به بازی تکرار شدند، اگر اهدا کنندگان آنها در گذشته به دیگران کمک کردند و می توانستند در مورد این اقدامات اطلاعات 2 را بدست آورند، یاد گرفتند. اهدا کنندگان اغلب این اطلاعات 2 را سفارش دادند و مخصوصا علاقه مند به دانستن اینکه چرا کمک ها رد شدند (به عنوان مثال، تخلف). تخفیف توجیه شده برنده شد: کمک به طور کلی به کسانی که در مقابل خودخواهانه و در مقابل افرادی که در برابر افراد مفید متضرر شده بودند، هدایت می شد. تجزیه و تحلیل دقیق استراتژی های فردی نشان می دهد که بسیاری از افراد تصمیمات خود را صرفا بر اساس اطلاعات مرتبه اول در مورد رفتار گذشته ی آنها دریافت می کنند. با این حال، کسری قابل توجهی از افراد نیز به طور مداوم اطلاعات مربوط به رفتار دوم دریافت کنندگان را در نظر می گیرند. نتایج ما حمایت حمایتی قوی از مکانیسم هایی را فراهم می کند که از لحاظ نظری پایه های همکاری مبتنی بر اعتبار است و برجسته بودن تغییرات فردی در استراتژی های همکاری سازمانی است.