Economics of additionality for environmental services from agriculture

ما یک مدل افزونگی را برای مقادیری که از کشاورزی به بخش های صنعت بخش تنظیم شده توسط کلاهبرداری و تجارت عرضه می شود ارائه می کنیم. ما یک سیاست بالقوه را در نظر می گیریم که در آن منابع کشاورزی از الزامات سرمایه و معامله تحت پوشش قرار نخواهند گرفت، اما واجد شرایط دریافت یارانه ها خواهند شد هر زمان که انتشار آنها پایین تر از خط مشی مشخص شده باشد و برای انتشار گازهای گلخانه ای بالاتر از خط مبنای آنها جریمه نشود. نتایج عمده عبارتند از: (1) ابتدای بهینه باید بالاتر از میانگین تولیدات مخالف واقعی مزارع شرکت کننده، نتیجه غیر منتظره ای است که از ادبیات گم شده است. (2) نسبت تجارت مطلوب باید بیشتر از یک باشد (حتی یک تن از تخفیف برای کمتر از یک تن از انتشار گازهای تحت پوشش) حتی تحت اطمینان از انتشار. تحقیقات قبلی چنین توافقنامه هایی را با عدم قطعیت انتشارات توجیه می کند. (3) عدم قطعیت انتشار، تغییری در مبنای اصلی را توجیه نمی کند، اگر مدل انتشار گاز همراه با آن بی طرف باشد. (4) یک ترکیب بهینه از سیاست ها، یارانه کردن مخارج است و مقررات پایه را نسبت به مورد بدون یارانه تشدید می کند.