Anti-corruption policy making, discretionary power and institutional quality: An experimental analysis

ما انگیزه های سیاست گذاران را برای مبارزه با فساد با کیفیت های مختلف نهادی تحلیل می کنیم. ما متوجه می شویم که «مقامات دولتی، حتی زمانی که غیر فاسد هستند، به طور قابل ملاحظه ای نهادهای ضد فساد را با انتخاب احتمال تشخیص کمتر، زمانی که این احتمال به اعمال خود (برابری حقوق) اعمال می شود، مقایسه می کند، در مقایسه با محیطی که در آن نباشد (نابرابری قانونی ) احتمالا بیشتر شگفت آور این است که سیاست گذاران به طور متوسط ​​سطح صفر را انتخاب نمی کنند، حتی زمانی که به آنها نیز اعمال می شود. در نهایت، فساد به طور قابل ملاحظه ای پایین تر از زمانی است که احتمال تشخیص وجود خارجی است، و این نشان می دهد که قدرت نهادی برای انتخاب تشخیص می تواند خود را فاسد سازد.