Tax competition with heterogeneous capital mobility

یک بحث مداوم در ادبیات مربوط به رقابت مالیاتی این است که آیا نظام کشورهای یا مناطق باید مالیات ترجیحی مالیات بر انواع مختلف شرکت ها یا سرمایه را محدود کند. ما بیشتر به بررسی این مسئله با خروج از بخش عمده ای از ادبیات به سه روش می پردازیم: (1) به جای افزایش تنها درآمد مالیاتی، دولت ها همچنین درآمد حاصل از شرکت های مشمول مالی را مثبت ارزیابی می کنند؛ (2) تحت مالیات ترجیح داده شده، بنگاه ها از طریق کشور مبدا متمایز هستند؛ و (3) مناطق رقابت مجاز به اندازه متفاوت هستند. با توجه به هزینه های متحرک توزیع شده، مناطق همیشگی همیشه رژیم غیر ترجیحی را ترجیح می دهند. اما زمانی که یک منطقه کوچک و بزرگ رقابت می کند، منطقه کوچکی در بعضی موارد رژیم ترجیحی را ترجیح می دهد. ما همچنین توزیع های غیر یکنواختی هزینه های حرکتی را شناسایی می کنیم که در آن رژیم های ترجیحی توسط مناطق مشابه رقابت ترجیح داده می شوند. این یافته مربوط به تفاوت در اشکال مالیات پایه است.