The use of a treadmill with biofeedback function in assessment of relearning walking skills in post-stroke hemiplegic patients – a preliminary report

Background and purposeOne of the most important goals of rehabilitation of post-stroke hemiplegic patients is the recovery of their locomotion function. The aim of the study was to assess walking function recovery by means of in-patient rehabilitation procedures, as well as the effectiveness of treadmill gait training with the use of biological feedback.Material and methodsThe research involved groups of chronic post-stroke hemiplegic patients receiving treatment in the rehabilitation ward. Factors under scrutiny included walking speed and capacity, number of steps, weight bearing symmetry for lower extremities while standing, lower limb mobility on the Brunnström scale, and muscle tone on the Ashworth Scale. The study group patients followed a rehabilitation regime that included treadmill training aided with biofeedback function. Each study group participant exercised every day (a total of 15 times), with a single practice time ranging from 5 to 20 minutes. Control patients followed a rehabilitation regime without the additional treadmill exercises.ResultsPatients in both groups demonstrated improvement in locomotion abilities. In the group following the physiotherapy regime supplemented with treadmill training with the use of biofeedback, the measures of walking speed, weight bearing symmetry for lower extremities, and number of steps were better than in controls.ConclusionsTreadmill gait training with the use of biofeedback is effective for relearning locomotion functions in post-stroke hemiplegic patients and can constitute a significant type of exercise in a physiotherapy regime.

StreszczenieWstęp i cel pracyW rehabilitacji chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu jedną z najważniejszych potrzeb jest odzyskanie funkcji chodu. Celem pracy była ocena efektów nauki chodu w warunkach rehabilitacji szpitalnej oraz określenie przydatności stosowania treningu chodu na bieżni ruchomej z wykorzystaniem biologicznego sprzężenia zwrotnego.Materiał i metodyBadanie przeprowadzono w grupach chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu w okresie przewlekłym, leczonych na oddziale rehabilitacji. Oceniano prędkość i dystans chodu, liczbę kroków, symetrię obciążenia kończyn dolnych podczas stania, sprawność ruchową kończyny dolnej w skali Brunnström i napięcie mięśniowe w skali Ashworth. Chorzy z grupy badanej realizowali program rehabilitacji z treningiem na bieżni ruchomej wyposażonej w funkcję biologicznego sprzężenia zwrotnego (BSZ). Każdy z badanych ćwiczył codziennie (łącznie 15 razy), czas pojedynczego ćwiczenia wynosił od 5 do 20 minut. W grupie kontrolnej chorzy realizowali podobny program rehabilitacji, ale bez dodatkowych ćwiczeń na bieżni.WynikiU chorych z obu grup uzyskano poprawę badanych parametrów chodu. W grupie chorych realizujących program fizjoterapii uzupełniony o treningi na bieżni ruchomej z wykorzystaniem BSZ, poprawa prędkości i dystansu chodu oraz symetrii obciążenia kończyn dolnych była istotnie większa w porównaniu z grupą kontrolną.WnioskiTrening chodu na bieżni ruchomej z wykorzystaniem BSZ daje lepsze efekty poprawy funkcji chodu u chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu w okresie przewlekłym niż program fizjoterapii bez wykorzystania bieżni z informacją zwrotną.