Surgical management of posterior petrous meningiomas

Background and purposeThe aim of the study is to present our experience in the surgical treatment of posterior petrous meningiomas in regard to clinical presentation, surgical anatomy, complications and long-term functional postoperative results.Material and methodsA series of 48 consecutive patients operated on for posterior petrous meningiomas at the authors’ institution between 2002 and 2011 is reported. The main symptom on first admission was hypoacusis, impairment of the fifth cranial nerve and cerebellar ataxia. The tumour was found to be attached to the premeatal dura in 46%, the inframeatal dura in 29% and the postmeatal dura in 25% of cases. Tumour resection was categorized as grade I in 16 patients, grade II in 29 patients, grade III in 1 patient and grade IV in 2 patients, according to the Simpson classification system. The petrosal approach and retrosigmoid approach were suitable for posterior petrous meningiomas.ResultsPostoperative facial nerve dysfunction appeared in 8 and further deteriorated in 2 patients. Hearing function deteriorated after surgery in 8 and improved in 2 cases. Perioperative death occurred in two patients. Tumour recurrence was observed in two patients, and both underwent a second operation and postoperative stereotactic radiotherapy.ConclusionsSurgical treatment of posterior petrous meningiomas has become increasingly safe but these tumours still remain a surgical challenge because of the relatively high incidence of permanent complications associated with their removal. The site of displacement of the cranial nerves depending on the dural origin of the tumour has the most influence on the related difficulties in its removal.

StreszczenieWstęp i cel pracyCelem pracy jest przedstawienie własnych doświadczeń w leczeniu operacyjnym oponiaków tylnej ściany piramidy kości skroniowej z uwzględnieniem objawów klinicznych choroby, anatomii chirurgicznej, powikłań pooperacyjnych i odległej oceny stanu neurologicznego.Materiał i metodyMateriał kliniczny obejmuje kolejnych 48 chorych leczonych operacyjnie w naszym ośrodku w latach 2002–2011 z rozpoznaniem oponiaka tylnej ściany piramidy kości skroniowej. W badanej grupie były 44 kobiety i 4 mężczyzn, a średnia wieku pacjentów wyniosła 55 lat. Najczęstszymi objawami stwierdzanymi przy przyjęciu pacjenta były niedosłuch, zaburzenia funkcji nerwu trójdzielnego i ataksja móżdżkowa. Przyczep guza zlokalizowany był do przodu, poniżej i do tyłu od otworu słuchowego wewnętrznego odpowiednio u 46%, 29% i 25% pacjentów. Guz usunięto całkowicie w 45 przypadkach (Simpson I i II), a subtotalnie u 3 pacjentów (Simpson III i IV). Guzy usuwano drogą dostępu podpotylicznego zasutkowego i dostępu przezskalistego.WynikiPo operacji u 8 pacjentów wystąpiło porażenie nerwu twarzowego, a u 2 chorych nasilił się niedowład uprzednio istniejący. U 8 pacjentów zaobserwowano pogorszenie słuchu po operacji, a u 2 chorych nastąpiła poprawa w tym zakresie. Dwóch pacjentów po operacji zmarło. W 2 przypadkach stwierdzono w dalszej obserwacji wznowę guza. Obu pacjentów operowano ponownie i poddano stereotaktycznej radioterapii.WnioskiOponiaki tylnej ściany piramidy kości skroniowej mogą być leczone operacyjnie z dobrym wynikiem, niemniej jednak istnieje ryzyko zgonu i wystąpienia istotnych deficytów z zakresu nerwów czaszkowych. Najistotniejsze znaczenie dla oceny ryzyka leczenia ma lokalizacja przyczepu oponowego na podstawie czaszki, decydująca o kierunku przemieszczenia nerwów czaszkowych.