Surgical treatment of intraventricular ependymomas and subependymomas

Background and purposeThe aim of the study was to present our experience in the surgical treatment of intraventricular ependymomas and subependymomas with special consideration to the evaluation of the surgical outcome and risk of tumour recurrence.Material and methodsWe report a series of 36 consecutive patients treated surgically for intraventricular ependymoma or subependymoma in the years 1992–2008. There were 26 lateral ventricle and 10 fourth ventricle tumours. Complete resection was achieved in 19 patients while the remaining 17 patients underwent either subtotal or partial resection. Histopathological evaluation revealed ependymoma, subependymoma and anaplastic ependymoma in 20, 11 and 5 cases, respectivelyResultsEight patients died after surgery due to postoperative brain injury. Five patients were severely disabled postoperatively: one patient developed hemiparesis, three patients presented adynamic syndrome, and one patient developed severe cerebellar ataxia subsequent to vermis injury. All patients with posterior fossa tumours presented with lower cranial nerve deficit. Seventeen patients received radiotherapy postoperatively. There were five recurrent tumours during follow-up; three patients underwent subsequent reoperation. Importantly, five patients with supratentorial tumours and a history of incomplete resection with postoperative radiotherapy had no tumour recurrence in over 10 years’ follow-up.ConclusionsIntraventricular ependymomas and subependymomas still remain a surgical challenge due to a relatively high incidence of incomplete tumour resections and/or permanent neurological complications associated with their removal. Still, even incomplete tumour removal with subsequent radiotherapy facilitates long-term progression-free survival in some cases.

StreszczenieWstęp i cel pracyCelem pracy było przedstawienie własnych doświadczeń w leczeniu operacyjnym wyściółczaków i pod-wyściółczaków wewnątrzkomorowych, ze szczególnym uwzględnieniem oceny wyników leczenia i ryzyka wznowy guza.Materiał i metodyMateriał kliniczny obejmuje kolejnych 36 chorych leczonych operacyjnie w latach 1992–2008 z rozpoznaniem wyściółczaka lub podwyściółczaka wewnątrzko-morowego. Wyodrębniono 26 pacjentów z guzami komór bocznych i 10 z wyściółczakami IV komory mózgu. Guz usunięto całkowicie u 19 pacjentów, prawie całkowicie u 6, a częściowo u dalszych 11 osób. W badaniu histopatologicznym wykazano obecność wyściółczaka u 20, podwyściółcza-ka u 11, a wyściółczaka anaplastycznego u 5 chorych.WynikiOśmiu chorych zmarło po operacji w przebiegu ciężkiego uszkodzenia mózgu. Pięciu pacjentów zostało wypisanych w stanie ciężkim, w tym trzech z zespołem adyna-micznym, jeden z głębokim niedowładem kończyn i jeden z ciężkim zespołem móżdżkowym. U wszystkich pacjentów z guzem IV komory mózgu obserwowano zaburzenia połykania i fonacji. Po operacji 17 pacjentów poddano radioterapii. W okresie dalszej obserwacji u 5 pacjentów zanotowano odrost guza; trzech pacjentów ponownie operowano, wszyscy zmarli z powodu dalszego rozrostu guza. U pacjentów z wyściółczakami nadnamiotowymi usuniętymi niecałkowicie i poddanymi radioterapii zanotowano wieloletnie obserwacje bez dalszego rozrostu guza.WnioskiLeczenie wyściółczaków i podwyściółczaków wewnątrzkomorowych jest związane z dużym ryzykiem operacyjnym i trudnością w całkowitym usunięciu guza. W guzach nadnamiotowych nawet w przypadku ich częściowego usunięcia i poddania pacjenta radioterapii jest możliwe wieloletnie przeżycie bez rozrostu nowotworu.