Medial sphenoid ridge meningiomas: early and long-term results of surgical removal using the fronto-temporo-orbito-zygomatic approach

Background and purposeThe fronto-temporo-orbito-zygomatic approach (FTOZA) is an alternative to the pterional approach in surgical resection of meningiomas of the medial part of the lesser wing of the sphenoid bone. The purpose of this study is to present our results of treatment of these meningiomas using the FTOZA.Material and methodsThirty patients (19 women, 11 men) with a central skull base tumour were included in the study. The neurological status of the patients was assessed before and after surgery as well as at the conclusion of treatment. The approximate volume of the operated tumour, its relation to large blood vessels, cranial nerves and brainstem, as well as consistency and vascularisation were assessed.ResultsThe symptom duration ranged from 1 to 36 months (median: 6 months). Impaired visual acuity was the predominant symptom in 27.5% of patients. Less frequent symptoms included paresis/paralysis of the third cranial nerve, headache, psychoorganic syndrome and epilepsy. Approximate volume of the tumours ranged from 5 to 212 mL (median: 63 mL). Total or subtotal resection was achieved in 77% of patients. The postoperative performance status improved in 16.5%, did not change in 52.8% and deteriorated in 26.4% of patients. One (3.3%) patient died after the surgery.ConclusionsThe FTOZA is a useful technique for removal of tumours expanding superiorly to the middle cranial fossa base without significant compression of the brain. Ability to remove tumours through the described approach decreases as the degree of infiltration of the clivus increases.

StreszczenieWstęp i cel pracyDostęp czołowo-skroniowo-oczodołowo-jarzmowy (DCSOJ) jest alternatywą dla dostępu pterionalnego w operacyjnym leczeniu oponiaków przyśrodkowej części skrzydła mniejszego kości klinowej. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnych wyników leczenia powyższych oponiaków z wykorzystaniem DCSOJ.Materiał i metodyAnalizie poddano grupę 30 chorych z guzami centralnej części podstawy czaszki, wśród których było 19 kobiet i 11 mężczyzn. Ocenie podlegał stan neurologiczny chorych przed rozpoczęciem leczenia, po operacji i po zakończeniu leczenia oraz zmiany ich aktywności życiowej. Określano przybliżoną objętość operowanych guzów, ich stosunek do dużych naczyń, nerwów czaszkowych i pnia mózgu, jak również konsystencję i stopień unaczynienia.WynikiDługość wywiadu wahała się od 1 do 36 miesięcy (mediana: 6 miesięcy). W 27,5% przypadków wiodącym objawem były zaburzenia ostrości wzroku. Rzadziej występowały niedowład lub porażenie nerwu okoruchowego, bóle głowy, zespół psychoorganiczny i padaczka. Przybliżona objętość usuniętych guzów wahała się od 5 do 212 cm3 (mediana: 63 cm3). W 77% przypadków przeprowadzone resekcje były doszczętne lub z niewielkimi pozostałościami guzów. Aktywność życiowa leczonych w 16,5% uległa poprawie, w 52,8% nie zmieniła się, w 26,4% nastąpił jej spadek, 3,3% leczonych zmarło.WnioskiDostęp czołowo-skroniowo-oczodołowo-jarzmowy stanowi dogodną drogę usuwania guzów nowotworowych rozrastających się ku górze z centralnej części podstawy środkowego dołu czaszki i obszarów sąsiadujących, bez konieczności wywierania znacznego ucisku na mózg. Możliwości usuwania guzów z omawianego dostępu maleją wraz z ich rozrostem wzdłuż stoku.