Posterior microlaminoforaminotomy for cervical disc herniation

Background and purposePosterior microlaminoforaminotomy is a surgical treatment option for lateral cervical disc herniation. This approach avoids injury of vital structures lying in front of the cervical spine and preserves mobility of the treated spinal segment. The authors present the outcome of 20 patients operated on using this method.Material and methodsRetrospective analysis was performed on 20 consecutive patients operated on in the years 2005-2009. Posterior microlaminoforaminotomy was used in patients with unilateral cervical radiculopathy resulting from lateral disc herniation. Osteophytes coexisted in 12 cases. The presenting symptoms were: radicular pain (20 patients), paraesthesias (19), neck pain (17), dermatomal sensory loss (11) and motor deficit (9 patients). All operations were performed at a single level (C5/C6 in 8 cases, C6/C7 in 10 cases, C7/Th1 in 2 cases).ResultsThe herniated disc was removed in 19 cases; nerve root decompression was performed in 1 patient. Osteophytes were additionally excised in 4 cases. Significant relief of radicular pain was achieved in all cases early after surgery. Transient improvement with unsatisfactory late outcome was observed in 1 patient. Satisfactory late outcome (according to Odom's criteria) was obtained in 95% (18/19) of patients. Complete or marked improvement of radicular pain was observed in 95% (18/19), neck pain in 94% (16/17), sensory loss in 82% (9/11) and motor deficit in 78% (7/9). There was no case of spinal instability or secondary operation due to recurrence with a mean follow-up period of 22 months.ConclusionsPosterior microlaminoforaminotomy is safe and effective. Coexistence of osteophytes does not limit use of this technique. The risk of herniation recurrence and spinal instability is very low. The minimal invasiveness of this method allows faster return to normal life activities.

StreszczenieWstęp i cel pracyMikrolaminoforaminotomia tylna jest stosowana w przypadku bocznie wypadniętego krążka między-kręgowego w odcinku szyjnym kręgosłupa. Dzięki temu dostępowi unika się ryzyka uszkodzenia struktur leżących do przodu od kręgosłupa, powikłań zależnych od implantu oraz zachowuje funkcję ruchową na operowanym poziomie. Celem pracy jest prezentacja wyników leczenia 20 chorych operowanych tą metodą.Materiał i metodyAnalizą retrospektywną objęto 20 kolejnych chorych operowanych w latach 2005–2009. Do operacji kwalifikowano chorych z jednostronną radikulopatią z bocznie wypadniętym sekwestrem dyskowym. Osteofitoza współistniała u 12 chorych. Przed operacją ból korzeniowy stwierdzono u 20, parestezje u 19, bóle karku u 17, zaburzenia czucia u 11, a niedowład u 9 chorych. U wszystkich pacjentów zabieg był wykonany na jednym poziomie (C5/C6 w 8 przypadkach, C6/C7 w 10 przypadkach, C7/Th1 w 2 przypadkach).WynikiW czasie operacji usunięto wpadnięty sekwestr dyskowy u 19 pacjentów, u jednego wykonano odbarczenie korzenia. U 4 dodatkowo usunięto osteofity. Do czasu wypisu uzyskano wyraźne zmniejszenie bólów korzeniowych u wszystkich chorych. W jednym przypadku poprawa była przejściowa, z niezadowalającym odległym wynikiem leczenia. Satysfakcjonujący odległy wynik (zgodnie z kryteriami Odoma) uzyskano w 95% (18/19), w tym w przypadku współistnienia osteofitozy w 92% (11/12). Ustąpienie lub znaczne zmniejszenie bólów korzeniowych obserwowano w 95% (18/19), bólów karku w 94% (16/17), zaburzeń czucia w 82% (9/11) i niedowładu w 78% (7/9). W obserwacji trwającej średnio 22 miesiące nie było przypadków niestabilności kręgosłupa ani reoperacji z powodu nawrotowej dyskopatii.WnioskiMikrolaminoforaminotomia tylna jest bezpieczna i skuteczna w przypadku bocznie wypadniętego dysku. Współistnienie osteofitów nie stanowi ograniczenia dla tej metody. Ryzyko dyskopatii nawrotowej i niestabilności jest bardzo małe. Minimalna inwazyjność dostępu pozwala na szybki powrót do normalnej aktywności.