Preganglionic injuries in perinatal brachial plexus palsies – results of surgical treatment

Background and purposeThe authors report their experience in surgical treatment of preganglionic injuries in perinatal brachial plexus palsies.Material and methodsClinical material consisted of 16 children, of both sexes, aged from 2.5 to 33 months (mean 6.2 months), treated surgically between 1994 and 2006. The clinical view of the injury and location of preganglionic lesions was analysed and the description of the performed microsurgical techniques is provided. Control clinical examinations included a group of 14 children. The shortest postoperative observation period was 3 years. The currently accepted scales of evaluation of function of particular joints of the upper limb were used.ResultsThe following outcome was noted after surgical treatment of perinatal brachial plexus palsies with signs of pre- and postganglionic injuries: good shoulder function in 6 cases, and average in 2 others; good elbow function in 4 cases, and average in 7 patients; functional position of the forearm in 9 cases, and good range of pronation and supination in 1 patient; useful function of wrist (flexion/extension) in 4 cases; good motor hand function in 3 cases, and fair in 6 patients.ConclusionsIn preganglionic perinatal brachial plexus injuries located in the upper-middle part, spinal nerve C7 roots avulsion is the most frequently observed, and in the lower part of the brachial plexus, spinal nerve C8 roots avulsion is the most frequently observed. In preganglionic injuries of the brachial plexus, the number of avulsed spinal nerves has an influence on technical possibilities of performing reconstruction procedures, and then the results of the surgical treatment.

StreszczenieWstęp i cel pracyW pracy przedstawiono własne doświadczenia w leczeniu operacyjnym uszkodzeń przedzwojowych w okołoporodowych porażeniach splotu ramiennego.Materiał i metodyMateriał kliniczny stanowiło 16 dzieci, obojga płci, w wieku od 2,5 do 33 miesięcy (średni wiek: 6,2 miesiąca) leczonych operacyjnie w latach 1994–2006. Analizie poddano obraz kliniczny uszkodzenia i lokalizację uszkodzeń przedzwojowych oraz przedstawiono opis zastosowanych technik mikrochirurgicznych. Kontrolne badania kliniczne objęły grupę 14 dzieci. Najkrótszy okres obserwacji pooperacyjnej wynosił 3 lata. Zastosowano powszechnie przyjęte skale oceny funkcji poszczególnych stawów kończyny górnej.WynikiW wyniku leczenia operacyjnego okołoporodowych obrażeń splotu ramiennego łączących w sobie cechy uszkodzeń przed- i pozazwojowych uzyskano: dobrą funkcję stawu ramiennego w 6, średnią w 2 przypadkach; dobrą funkcję stawu łokciowego w 4, średnią w 7 przypadkach; funkcjonalne ustawienie przedramienia u 9, a dobry zakres ruchu nawracania i odwracania u 1 pacjenta; użyteczną funkcję nadgarstka w zakresie zginania i prostowania w 4 przypadkach; dobrą funkcję ruchową ręki u 3, a zadowalającą u 6 pacjentów.WnioskiW przedzwojowych okołoporodowych uszkodzeniach splotu ramiennego w zakresie części górno-środkowej najczęściej obserwuje się wyrwanie korzeni nerwu rdzeniowego C7, a w zakresie dolnej części splotu ramiennego wyrwanie korzeni nerwu rdzeniowego C8. W uszkodzeniach przedzwojowych splotu ramiennego liczba wyrwanych nerwów rdzeniowych wpływa na techniczne możliwości wykonania zabiegów rekonstrukcyjnych, a co za tym idzie – na wyniki leczenia operacyjnego.