Reducing river regulation effects on riparian vegetation using flushing flow regimes

یکی از مهمترین علل تخریب سیستم های آب شیرین، تغییرات زیست محیطی فیزیکی نسبت به سد سازی رودخانه است. جریانهای زیست محیطی این تخریب را کاهش می دهند، اما همچنان عموما بر اساس الزامات گونه های آبزی و عدم توجه به سایر مولکول های زیست محیطی اکوسیستم مانند پوشش گیاهی ساحلی هستند. با این وجود، هنگامی که روش های جریان آب و هوایی ادعا می کنند که زیستگاه های پوشش گیاهی را در نظر بگیرند و جریانهای خاصی را پیشنهاد دهند، نتایج آنها به ندرت پیش از اجرای آنها پیش بینی می شود. ما از یک مدل پوشش گیاهی شیبدار استفاده کردیم تا تجزیه و تحلیل پویایی پاتریون رودخانه ای پیش بینی شده برای رژیم های مختلف جریان در دو رودخانه را انجام دهد و برای ارزیابی نیازهای گیاهی به منظور اطمینان از حفظ محیط زیست درازمدت و حیاتی ساختار ساحلی در رودخانه ها با رژیم های جریان تغییر یافته استفاده شود. علاوه بر این، ما توانایی جریان آبرسانی را برای بازگرداندن و مدیریت پوشش گیاه روستایی و کارایی جریانهای محیطی برای رفع نیاز گیاهان روستایی ارزیابی کردیم. ما دریافتیم که تقسیم گیاهان به طور عمده توسط سیل ها با دوره بازتولید حداقل 2 سال جلوگیری می شود اما برنامه ریزی جریان محیط زیست با هدف رعایت الزامات پوشش گیاهان رودخانه ای آبوهوائی خاص است. علاوه بر این، جریان مخزن تحت تأثیر قرار گرفتن در معرض پوشش گیاهی قرار می گیرد بدون اینکه موجب اثرات ژئومورفیک شدید در کانال های رودخانه رودخانه شود و از تلفات آب های جزئی به مدیران سد جلوگیری شود.