Can plants keep ruins dry? A quantitative assessment of the effect of soft capping on rainwater flows over ruined walls

میراث سنگی جهان دائما فرو می ریزد. آب باران یکی از مهمترین علل هوای سنگی است که هر دو به طور مستقیم با تسهیل هوای شیمیایی و فیزیکی و به طور غیر مستقیم از طریق گسترش رشد جلبکها کمک می کنند. این اثر بدخواهانه بر روی سطوح دیوار تاریخی، به ویژه در مواجهه با دیوارهای خراب شده بدون سقف محافظتی است. برای مقابله با این فرسایش، دو راهکار حفاظتی اعمال شده اند: محدود کردن سخت، که شامل تقویت سر دیوار با استفاده از ملات و سنگ و پوشش نرم، که شامل نصب کلاه خاک پوشش گیاهی روی سر دیوار است. از جمله مزایای استفاده از پوشش نرم، باید آب باران بیشتری را جذب کند (به همان شیوه به خوبی بررسی شده از سقف های سبز) و آب را از چهره دیوار بریزد. با شبیه سازی باران در دیوارهای آزمایشی آزمایش های سخت و نرم در آب و هوای معتدل و اندازه گیری رطوبت و رواناب، ما دریافتیم که کلاه های نرم کم مقدار آب های باران را که بیش از هفت بار در برابر چهره دیوار زیرین قرار دارند کاهش می دهد، کاهش 87٪. میزان جذب و تبخیر بیشتر، 89 درصد از این کاهش در رواناب سطح دیوارهای بسته بندی شده را به خود اختصاص داده است، در حالی که 11 درصد مربوط به تخلیه آب است. کلاه های نرم که در شمال شرق قرار دارند آب بیشتری از سرپوش های جنوب غربی آب بریزند، احتمالا به دلیل عرض بالایی از رشد بیش از حد در سمت شمال شرقی است. یافته های ما نشان می دهد که محدود کردن نرم می تواند یک استراتژی موثر برای مقابله با افتادن سنگ و ضخیم شدن جلبک های ناشی از رواناب در مواجهه با دیوارهای تاریخی باشد.