Natural enemies deployment in patchy environments for augmentative biological control

کنترل بیولوژیکی یک ابزار مهم برای حفاظت از محصولات زیست محیطی در برابر آفات است که شامل استفاده از یک ارگانیسم زیستی (شکارچی، پارازیتوئید، پاتوژن) برای کاهش تراکم جمعیت آفت مورد نظر است. ما اثربخشی انتشار مخرب دوره ای عوامل بیولوژیک (گونه های سودمند) را در محیط دو پچ به وسیله مدل سازی ریاضی بررسی می کنیم. در این مقاله، ما یک سیستم آفات خرابکار لوتاکا-ولتررا فضایی-زمانه را که در دو تکه تعریف شده است، در نظر می گیریم. ما نشان می دهیم که سرعت آزاد شدن شکارچی تضمین ثبات در راه حل آفات مستقیما از دوره آزمایشی مستثنی نیست، در حالی که شکارچیان در هر دو تکه ها پیرو پویایی متعادل یا آفت ها را پراکنده نمی کنند. در غیر این صورت، آستانه پایداری مستلزم وابستگی به دوره و به طور خاص آن یک عمل افزایش در دوره انتشار است. این بدان معنی است که استقرار عوامل کنترل بیولوژیکی با یک نرخ آزادی مشخص می تواند موفقیت آمیز باشد، در صورتی که انتشارات مکرر و کوچک هستند و در غیر این صورت شکست می یابند. در موارد مختلف ما همچنین نشان می دهد که چه استراتژی بهینه است که به حداقل رساندن میزان انتشار عمومی و یا نحوه انتشار نرخ آزاد داده شده بین دو تکه.