Sparing or sharing? Differing approaches to managing agricultural and environmental spaces in England and Ontario

توانایی تعادل تولید کشاورزی و حفاظت از محیط زیست در برابر افزایش تقاضا برای مواد غذایی، سوخت و فیبر، یک چالش عمده برای دولت های سراسر جهان است. این چالش در دو منطقه مقایسه شده است: انتاریو، کانادا و انگلستان، انگلستان، به منظور درک اینکه چگونه هر کدام از کشاورزی و محیط زیست متعادل در سیاست های استفاده از زمین خود دارد. انگلستان و انتاریو شباهت هایی دارند که نشان می دهد درس و ابزار ممکن است قابل انتقال برای دستیابی به اهداف مشابه استفاده از زمین باشد. با استفاده از تجزیه و تحلیل موضوعی اسناد سیاست، از هر منطقه مورد مطالعه، تم ها شناسایی نشان می دهد تفاوت در رویکردها، و تنظیمات سیاست های اساسی، در ارتباط با تعادل کشاورزی و محیط زیست. به طور خاص، نتایج نشان می دهد که سیاست گذاران در انتاریو ترجیح می دهند که صرفه جویی در زمین و تمایل به پارادایم تولیدی داشته باشند، در حالی که رویکرد به اشتراک گذاری زمین همراه با شواهدی از تولید مثبت در انگلستان بیشتر است. شباهت های ساختاری این موارد بینش را به جنبه های ملموس کمتر از هر دو زمینه، از جمله تنظیمات سیاست گذاران، که در آن روش های مختلف از یک بنیاد مشابه ظهور کرده اند، فراهم می کند. علاوه بر این، به دلیل انتقال انگلستان از اتحادیه اروپا، ممکن است بر تجارب سایر حوزه های قضایی در طراحی یک مجموعه جدید سیاست های زراعی محیطی، با رویکرد انتاریو ارائه یک جایگزین شود. به طور کلی، این مقاله به درک ما از تظاهرات زراعت زدایی / به اشتراک گذاری و تولید گرایی / پس از مولد گرائی در زمینه های سیاست دنیای واقعی و رابطه بین هر دو مجموعه مفاهیم کمک می کند.