Managing risk in modular construction using dimensional and geometric tolerance strategies

اثرات تجمعی متغیرهای ابعاد و هندسی در ساخت و ساز مدولار به طور سنتی با استفاده از استراتژی های آزمایش و خطا و استفاده از مقادیر تحمل استاندارد شده برای سناریوهای ساخت مشابه ساخته شده است. این رویکرد اغلب منجر به بازپرداخت مناسب سایت و افزایش ریسک پروژه می شود، زیرا متغیرهای ابعاد و هندسی در ساخت و ساز مدولار مشکل تر از ساخت و ساز ساخته شده از چوب به دلیل اتصال به ماژول و نصب بر روی سایت است. برای حل این چالش پایدار در ساخت و ساز مدولار، این مقاله چارچوبی برای طراحی مطلوب متغیرهای ابعاد و هندسی را از طریق استفاده از استراتژی های جامع تحمل با کمینه کردن هزینه های ساخت و خطرات پروژه ارائه می دهد. یک روش برای توسعه استراتژی های تحمل در ساخت و ساز مدولار معرفی شده است و با استفاده از یک مطالعه موردی در یک ماژول شاسی صنعتی صنعتی نشان داده شده است. روش پیشنهادی یک چارچوب تجزیه و تحلیل ساختاری را پیوند می دهد که هدف آن پیش بینی عملکرد پیمان های مختلف مونتاژ برای هزینه های ساخت و ساز و انواع مختلف خطرات پروژه است. در حالی که تکنیک های تجزیه و تحلیل ساختاری عمدتا به منظور پیش بینی حالت های شکست و مکانیزم های سازه ها، هدف این تحقیق این است که این مدل ها را با افزودن ریسک و هزینه ها به مدل های تحلیل ساختاری افزایش دهد. هدف از این روش، مدیریت تغییرات ابعادی و هندسی با هدف کاهش کارایی مجدد و کاهش هزینه های پروژه با ارائه مجموعه ای از راه حل های طراحی مطلوب پارتو می باشد که از کنترل دقیق به کنترل تحمل با توجه به هزینه های آماری برای تولید ماژول و ریسک پروژه می باشد. این به ذینفعان، مهندسین و مدیران ساختمان اجازه می دهد تا بهتر درک مفاد بین هزینه های ساخت و هماهنگی، بازنگری، ایمنی و خطرات حمل و نقل (از لحاظ هزینه) ماژول ها، و در نتیجه فاز های برنامه ریزی و طراحی ساختمان مدولار را افزایش دهند.