An Analytical Design Method for Steel-Concrete Hybrid Walls

طراحی دیوارهای بتنی یا ستون های تقویت شده توسط چندین پروفیل فولادی بسته بندی شده، همچنین دیوارهای هیبریدی نامیده می شود، شبیه به یک بتن مسلح کلاسیک است، اگر چه ویژگی های خاصی نیاز به طراحی مناسب دارد. تحقیقات تجربی و مدل های عددی اثبات امکان و اعتبار چنین اجزای سازنده ای را نشان می دهند، اما روش های طراحی ساده و عملی هنوز در مورد مقاومت برشی خود، فاقد آن هستند. ارزیابی اثرات اثر برشی طولی بر روی رابط پروفیل بتونی فولاد یکی از جنبه های کلیدی است: نتایج تحقیق در گذشته یا بیشتر از گذشته برای انواع اتصال به دست آمده است اما بدون نتیجه گیری طراحی شده است. در این مقاله، مدل کراس معادل کلاسیک برای بتن مسلح تحت برش بکار گرفته شده است تا سهم پروفیل های بسته شده در برابر سختی و مقاومت برشی را در نظر بگیرد. اثرات عمل آورنده در پروفیلهای فولادی، در بتن و در اتصالات پروفیل بتنی فولادی ایجاد شده است که اجازه انجام چک های طراحی برای این سه جزء را می دهد. به طور خاص، نشان داده شده است که اصطکاک یکی از جزء اصلی مقاومت در برابر برش طولی در رابط پروفیل بتن فولادی است. این را می توان به طور مستقیم بررسی کرد زیرا روش پیشنهاد شده به وضوح تنش فشرده سازی در آن محل را مشخص می کند. اعتبار این روش با ارجاع به نتایج آزمون از کمپین های تجربی در چین و اروپا مورد ارزیابی قرار می گیرد. بعضی از این آزمایشها بدون اتصالات برشی جوش داده شده به پروفیل های فولادی پوشش داده شده بود، اما با این حال امکان مقاومت خمشی کامل این عنصر را بدون هیچ گونه مشکل ظاهری مربوط به برش طولی، مانند لغزش بین پروفیل بتن و فولاد به دست آورد. برای برخی از آزمون های دیگر، شکستگی به عنوان یک نتیجه از یک اتصال برش ناکافی مشاهده شد. ارزیابی دقیق این نتایج نشان می دهد که طرح طراحی جدید کاملا با تمام مشاهدات تجربی سازگار است.