How objectivity undermines the study of personhood: Toward an intersubjective epistemology for psychological science

به عنوان یک علم، روانشناسی ارزش عدالت را در بر می گیرد. مشاهده ی عینی این است که (الف) براساس پدیده های قابل مشاهده قابل مشاهده (به عنوان مثال، رفتار آشکار)؛ (ب) بی طرفانه، به این معنی که آن را ثبت می کند تنها آنچه مشاهده شده است، بدون اضافه کردن و یا دور از مشاهده، و (ج) نمایندگی دقیق از جهان به عنوان واقعا است. با این حال، برای فهمیدن شخص، لازم است که با مفاهیم ظاهرا غریزی از جمله آژانس، نمادگرایی، تجربه، معنا، بین ذهنی و اخلاقی برخورد شود. چنین مفاهیمی به پدیده هایی اشاره دارد که قابل مشاهده نیستند، در حالی که می توانند اشیا را در دنیای فیزیکی فضا و زمان مشاهده کنند. در این مقاله، من بررسی می کنم که چگونه تعهد روانشناسی به عینیت، توانایی ما در درک افراد را مختل می کند. باقی مانده از تمایز دکارت از بین ذهن و بدن، اصل عدالت، روانشناسان را مجبور به جستجو می کند؟ شاخص های زیرمجموعه فرآیندهای به دنبال ویتگنشتاین و مطالعات اخیر در مورد سیستم رزونانس آینه، من استدلال می کنم که دانش روانشناختی نه از درون (ذهنی) و نه بدون (عینی)، بلکه از میان (درون ذهنی) نیست. برای فهمیدن آنچه که به معنای فرد است، باید تمایزی دروغین میان عینیت و ذهنیت را رها کنیم و معرفت شناسی مبتنی بر درون ذهنی بودن را بپذیریم.