Assessing the effect of school days and absences on test score performance

در حالی که زمان آموزش به عنوان مهم برای یادگیری است، در مورد اثربخشی کاهش فقدان نسبت به افزایش تعداد روزهای مدرسه کم است. با استفاده از داده های اداری از مدارس دولتی کارولینای شمالی، این مقاله به طور مشترک تاثیر تخفیف و طول تقویم مدرسه را بر عملکرد نمرات آزمون برآورد می کند. ما از یک سیاست دولتی بهره می گیریم که تغییراتی را در تعداد روزهای مدرسه قبل از آزمایش استاندارد انجام می دهد و تفاوت های قابل توجهی بین این دو اثر ایجاد می کند. تقویت تقویم مدرسه با ده روز افزایش نمرات آزمون ریاضی و خواندن را فقط 1.7٪ و 0.8٪ از انحراف استاندارد می کند. کاهش مشابه در غیبت منجر به افزایش 5.5٪ در ریاضی و 2.9٪ در خواندن است. ما تعدادی از چک های قابلیت اطمینان از جمله استفاده از داده های آنفلوانزا برای فقدان، اثرات ثابت خانواده سالم، تمایز بین عدم رعایت نشده و غیرمعمول، و کنترل برای اندازه گیری همزمان محرومیت دانش آموزان را انجام می دهیم. نتایج ما به این مشخصات جایگزین قوی است. علاوه بر این، یافته های ما نشان می دهد ناهمگونی قابل توجهی را در بین توانایی های دانش آموزان نشان می دهد که غیبت هدف گیری در میان دانش آموزان کم کار می تواند به محدود کردن شکاف فعلی در عملکرد کمک کند.