Risk-sharing and student loan policy: Consequences for students and institutions

در این مقاله، هزینه های بالقوه و مزایای مربوط به یک سیاست به اشتراک گذاری ریسک اعمال شده در همه موسسات آموزش عالی مورد بررسی قرار می گیرد. تحت چنین برنامه ای، موسسات باید بخشی از وام های دانشجویی را که بین دانشجویان آنها پیش بینی شده است، پرداخت کنند. من پاسخ های پیش بینی شده نهادی تحت انواع مجازات های احتمالی و ویژگی های نهادی را با استفاده از یک مدل ساده رفتار سازمانی بر اساس رقابت انحصاری بررسی می کنم. من همچنین تأثیر یک برنامه به اشتراک گذاری خطر را برای به کارگیری کلی اقتصادی با ارزیابی بازدهی به مقیاس برای ثبت نام کارشناسی (و همچنین سایر خروجی ها) در میان هر یک از ده بخش آموزشی بررسی می کنم. تخمین های من نشان می دهد که یک برنامه به اشتراک گذاری ریسک تنها باعث افزایش هزینه های تحصیلی می شود و ناهمگونی قابل توجهی را در بخش های مختلف ایجاد می کند. دو ساختار مجازات متفاوت در قالب مدل تحلیل می شود و پاسخ های سازمانی جایگزین مانند تخفیف های تحصیلی و دانش آموزان رتبه بندی اعتبار مورد بحث قرار می گیرد.