Autonomous construction and exploitation of a spatial memory by a self-motivated agent

ما معماری برای عوامل خود انگیزه پیشنهاد می کنیم که آنها را قادر می سازند دانش خود را از اشیاء و خواص هندسی از طریق تعامل با محیط خود را. خود انگیزشی در اینجا به عنوان گرایش به آزمایش و پاسخ به فرصت های رفتاری که توسط محیط زیست ارائه می شود، تعریف شده است. تعاملات دارای ارزشهای از پیش تعریف شده است که ترجیحات رفتاری درونی را مشخص می کند. هدف بلند مدت این است که برای طراحی عوامل که دانش خود را از محیط خود را از طریق تجربه ساخت، به جای بهره برداری از دانش از پیش کد. با گذشت زمان، عامل روابط میان عناصر محیطی را که اثر متقابل آنها را در بر می گیرد، و درک خود از این عناصر، به شکل ساختار داده ها به نام امضاء تعاملات یاد می دهد. این امضاها به عامل اجازه می دهد که یک معناشناسی سطح پایین را به عناصری که محیط آن را بر اساس ارزشهای تعاملات تشکیل می دهد، بدون دانش از پیش تعریف شده در مورد این عناصر و صرف نظر از تعداد انواع عناصر، تعریف کند. سپس پارامترهای تعامل برای عناصر محلی در فضا مورد استفاده قرار می گیرند و ساختارهای داده ای را که ویژگی های فضایی فضا را مشخص می کنند، به نام امضاء مکان ها و امضاء حضور می نامند. امضاهای مکان و حضور فضایی با استفاده از تعاملات به جای ویژگی های هندسی یا توپولوژیکی مشخص می کنند. عامل این ساختارها را برای حفظ بازنمودهای خودخواهانه از هزینه های محیط اطراف، بدون هیچ تصوری از عناصر که محیط را تشکیل می دهند، و بدون استفاده از مفاهیم فضای هندسی استفاده می کند. آزمایشات با عوامل شبیه سازی شده نشان می دهد که آنها یاد می گیرند در محیط خود رفتار کنند، با در نظر گرفتن اشیاء چند اطراف، رسیدن یا اجتناب از اشیاء با توجه به تعاملات تعاملات که آنها را.