The importance of spatial orientation and knowledge of traffic signs for children's traffic safety

کودکان پیش دبستانی، و همچنین کودکان از کلاس های پایین تر در مدرسه ابتدایی، که اگر چه به ندرت، به طور کامل به طور مستقل در ترافیک شرکت می کنند، از دیدگاه ایمنی حمل و نقل، جمعیت آسیب پذیر را نشان می دهند. بیشترین تعداد کودکان در جاده های ترافیکی جاده ای از خانه تا مهد کودک یا مدرسه مجروح و یا کشته شدند. به دلیل عدم تجربه، اغلب رفتار کودکان گیج کننده و اغلب بی پروا و شتابزده است. رفتار ایمن در محیط ترافیک مستلزم مهارت های شناختی خاصی است. بر خلاف بزرگسالان، کودکان از دیدگاه محیطی کمتری برخوردارند. همچنین تغییرات در ادراک رنگ رخ می دهد، یعنی تبعیض. همه اینها منجر به نتیجه گیری می شود که مرحله توسعه فیزیکی و ذهنی کودک برای مشارکت ایمن در ترافیک بسیار مهم است. بنابراین، برای برآورد اینکه آیا آنها به اندازه کافی مجهز به شرکت در ایمنی در ترافیک هستند، یک آزمون حساس برای کودکان جوان که ممکن است برای سطح توسعه شناختی آنها مناسب باشد، مورد نیاز است. بر این اساس، آموزش ایمنی جاده باید به گونه ای تنظیم شود که سطح پیشرفت کودک را در نظر بگیرد، همانطور که نشان داده شده است که موثرتر از زمانی که در سنین جوانتر آغاز شده است. بازی طبیعی ترین و ساده ترین روش یادگیری است زیرا این لنز است که از طریق آن کودکان به دنیا و دیگران جهان می دهند. داشتن این در ذهن، اگر ما می خواهیم توانایی های یک کودک را اندازه گیری کنیم و آمادگی خود را برای مشارکت ایمنی در ترافیک، غیر قابل اجتناب باشد، استفاده از آزمون های غیر کلامی است. هدف از این مطالعه بررسی فضای مکانیک اولیه و توانایی های ادراک و حفظ رنگ و همچنین عملکرد آنها در تفسیر معنی علائم راهنمایی و رانندگی است. علاوه بر این، همبستگی محیطی محله (روستایی-شهری) و تفاوتهای فردی ممکن را بر رابطه میان این تواناییها تأثیر میگذارد. دانش مربوط به این عوامل موثر بر ایمنی کودکان می تواند برای بهبود اقدامات مداخلۀ مربوطه برای ترویج مشارکت ایمن کودکان جوان در ترافیک استفاده شود. این ممکن است مبنایی برای کار موثر در کلاس درس باشد که منجر به ایجاد برنامه های آموزشی فردی و برنامه های آموزشی می شود که از طریق آن می توان مهارت های ایمنی جاده را از طریق بازی به دست آورد و تصویب کرد.