Erosive wear of filled vinylester composites in water and acidic media at elevated temperature

به علت خواص خوردگی خوب خود، کامپوزیت پلیمر تقویت شده پلیمر اغلب به جای فلزات به عنوان مثال در فرآیندهای هیدرومتالورژیکی استفاده می شود. با این حال، عملکرد فرسایش کامپوزیت های پلیمری نسبت به فلزات نسبتا ضعیف است. این تحقیق بر روی اثر افزودن مواد معدنی بر عملکرد فرسایش کامپوزیت وینیلستر تمرکز دارد. میزان فرسایش در آب و در محیط های اسیدی در دمای بالا آزمایش شد. برای بهبود عملکرد فرسایش کامپوزیت های پر شده در این محیط ها، افزایش سختی ذرات پرکننده یک روش موثر بود. در مواد پرکننده مشابه، چسبندگی بهتر به ماتریس، عملکرد فرسایش را بهبود می بخشد، صرف نظر از این که آیا از طریق مؤثر بودن چسبندگی یا اتصال مکانیکی بهتر به دست می آید. سختی ماتریکس برای کامپوزیت های پر شده ناخوشایند بود، اگر چه برای سختی بالاتر وینیلستر، سختی بالاتر باعث کاهش میزان فرسایش شد. در دمای سرویس بالا، ماتریس نرم تر، تغییرات بیشتر و جذب بهتر انرژی ذرات فرسایشی تاثیر می پذیرد. در نتیجه، پیوستگی ذرات پرکننده به ماتریس و کاهش سرعت فرسایش بیشتر مشاهده شد.