Study of the scratch resistance criteria and their relationship with mechanical properties and microstructure in a ternary thermoplastic blend

مواد پلیمری به طور کلی رنج می برند از مقاومت کم به انواع مختلف آسیب مکانیکی سطحی، که از جمله آن، خراش یک نمونه برجسته است. در حالیکه چندین تلاش برای ارزیابی مقاومت خراش و ارتباط آن با خواص مکانیکی فیزیکی در سیستم های پلیمری ساده صورت گرفته است، تحقیقات موجود در ترکیب های پلیمری کمیاب است. این مطالعه تلاش می کند تا این شکاف را با بررسی ارتباط بین مقاومت خراش و خواص مکانیکی در یک نانوکامپوزیت پلیمری سه گانه، که نشان دهنده ویژگی های مکانیکی برتر و قابل تنظیم است، پر کند. برای این منظور مخلوطی از پلی پروپیلن و پلی آمید 6 با استفاده از ترکیب ذوب با دو نوع مختلف و مقادیر مختلف سازگاری سازها تهیه شد. میکروسکوپ میکروسکوپ الکترونی اسکن و میکروسکوپ نیروی اتمی مورد مطالعه قرار گرفت. مشاهده شد که نوع مورفولوژی بستگی به نوع و محتوای سازگار کننده دارد. خواص مکانیکی فشاری در شرایط بارگذاری مختلف مورد بررسی قرار گرفت. به نظر می رسد که ریزساختار اثر قابل توجهی بر قابلیت انعطاف پذیری مخلوط ها داشته باشد. پارامترهای مختلف هندسه حفره خراش دیده شده توسط خواص مکانیکی مختلف تحت تاثیر قرار گرفتند. نشان داده شده است که تکیه بر صرفا بر روی هندسه شیار نواری ممکن است منجر به نتیجه گیری متناقض در مورد اثر خواص مکانیکی فشرده در مقاومت در برابر خراش شود. در عوض، تأکید سنگین بر سهم مربوطه هر پارامتر به دید کلی خراش قرار گرفت. علاوه بر این نشان داده شده است که مکانیسم های تغییر شکل خراش میکرو مکانیکی تاثیر قابل توجهی بر دیدگاه ابتدایی دارند و تحت تاثیر یک پیچیدگی پیچیده بین خواص مکانیکی مختلف قرار می گیرند. تجزیه و تحلیل این روابط با هدف حرکت به سمت درک جامع از دیدگاه ابتدایی و راه های به حداقل رساندن آن ارائه شده است.