Inefficient competition in shadow-education investment

ما بررسی می کنیم که چگونه نابرابری در دستمزدها، میزان بهره وری و هزینه تحصیلات، تلاش های آموزشی افراد را به عنوان شغلی برتر می رقصدند. ما برای اولین بار می توانیم چارچوب نظری رقابت طولک (1980) را با بازده های درونزای خود گسترش دهیم، که رقابت برای مشاغل با درآمد بهتر می تواند ناکارآمدی اجتماعی را در قالب تلاش های آموزشی بیش از حد ایجاد کند. دوم، افزایش ناگهانی دستمزد، رقابت تلاش را افزایش می دهد، که باعث می شود ناکارآمدی با احتمال بیشتر هنگامی که بازگشت به تلاش های آموزشی کاهش می یابد بیش از حد به سرعت. سوم، هنگامی که بهره وری یکی از بازیکنان نسبت به دیگران بهبود می یابد، بازیکنانی که از مزایا استفاده می کنند، تشویق می شوند تا تلاش بیشتری انجام دهند، در حالی که طرفدارانش تمایل دارند که این کار را نکنند. سهم بزرگتر ناکارآمدی اجتماعی توسط بازیکن تولید کننده کمتر تولید می شود. چهارم: هنگامی که تلاش های آموزشی برای یک بازیکن نسبت به دیگران مقرون به صرفه تر می شود، رقابت باعث افزایش کارآیی تنها در صورتی می شود که تغییر به نفع بازیکن سازنده تر کمک کند. در غیر این صورت، ناکارآمدی اجتماعی افزایش می یابد. در هر دو مورد، بازده کمتر تولید کننده، سهم بزرگتر ناکارآمدی اجتماعی را به بار می آورد.