Decision-environment effects on intertemporal financial choices: How relevant are resource-depletion models?

ادبیات بزرگ در روانشناسی، اثرات محیط تصمیم گیری فوری را بر رفتار بررسی می کند و هر دو توانایی شناختی و کنترل خود را به عنوان منابع کمیاب که می توانند از طریق استفاده های اخیر از بین برود، و توسط عواملی نظیر استراحت و تغذیه، به دست می آید. ما بررسی ارتباط الگوهای تخلیه منابع برای تصمیم گیری های مالی میان مدت را با برآورد اثرات سه مداخله - پیش از فعالیت کنترل ضربه، مصرف نوشیدنی قند و مصرف نوشابه های دارونما (بدون قند) - در انتخاب پولی میان مدت در چارچوب پیشنهادی نقدی. این دستکاری ها تأثیر زیادی بر تقاضا برای پیشرفت دارند، اما بر خلاف مدل های مبتنی بر منابع، فعالیت پیشگیرانه کنترل ضربه و مصرف نوشابه های دارونما، صبر را افزایش می دهد. برای درک این اثرات، اثرات درمان بر سه پارامتر یک مدل ابزار تصمیم برای هر موضوع در نمونه ما محاسبه می شود. تمام تیمارها منحنی خمیدگی و تعصب فعلی را کاهش می دهند و این حرکات به شدت همپوشانی دارند. با هم ما استدلال می کنیم که این الگوها نشان می دهد که درمان ها نه بر اساس پارامترهای اساسی ابزارهای موضوعی بلکه بر گرایش افراد به منظور محدود کردن تصمیمات مالی (در درون آزمایش آزمایشگاهی) و به طور گسترده (در چارچوب گزینه های مالی دیگر آنها ) بنابراین، در حالی که محیط تصمیم گیری تأثیرات بزرگی بر تصمیمات مالی بین دوره ای دارد، هر دو جهت و مکانیزم هایی که این اثرات را تحت تأثیر قرار می دهند، کاملا متفاوت از آنچه که توسط مدل های کاهش منابع وجود دارد، متفاوت است.