Why sustainable and 'nutritionally correct' food is not on the agenda: Western Sydney, the moral arts of everyday life and public policy

در چهارچوب ارائه امنیت غذایی در آینده، رهنمودهای تغذیه ای در حال تغییر است، شرکت ها جایگزین محصولات ناپایدار می شوند و مصرف کنندگان به شهروندان اکولوژیکی تشویق می شوند. در حالی که ادبیات در حال رشد در مورد شیوه های مصرف مواد مصرفی "جایگزین" وجود دارد، مصرف کنندگان "جریان اصلی" به خوبی درک نمی کنند. این مقاله، تحقیق کیفی را در منطقه محروم اجتماعی و اقتصادی در سیدنی، استرالیا انجام داد که هدف آن کشف دیدگاه های مصرف کننده نسبت به رژیم های سالم و سالم بود. اکثر شرکت کنندگان اختلاف بین رفتارهای مورد نظر و واقعی خود را نشان دادند: در حالی که آنها می خواهند از تولید کنندگان مواد غذایی استرالیا یا محلی حمایت کنند، آنها از "هر جای" به مواد غذایی ارزان و خوشمزه می روند؛ و در حالی که غذای مغذی را با غذای تازه مرتبط می کنند، غذاهای فرآوری شده را می پردازند که می تواند ارزان تر باشد، به کودکان تجدید نظر کند و در معرض کمبود زباله قرار بگیرند. با توجه به فرهنگ سیاسی استرالیا، شرکت کنندگان در معرض مصارف بودجه غذای خانوار قرار گرفتند تا استانداردهای اجتماعی قابل قبول زندگی (از جمله مسکن مناسب و اعتماد به نفس) را دنبال کنند. آنها همچنین از لذت و خواسته های اعضای خانواده به عنوان بخشی از "هنر اخلاقی زندگی روزمره" استفاده می کردند. با استفاده از نظریه های اجتماعی مصرف و جامعه شناسی عمل ما استدلال می کنیم که انتخاب و شیوه های غذایی - آسان و یا غیر - نیاز به تفسیر به عنوان بخشی از نقش که مصرف شهروندی سیاسی و ذهنیت اخلاقی را بازی می کند. در زمینه سیدنی غربی، شیوه های غذا اساسا بودجه خانوار و تغذیه خانواده است به جای شیوه های تغذیه و پایداری؛ موقعیتی که در سیاست های غذایی جدید دولت یا فرآیندهای تعیین حقوق و دستمزد مطرح نشده است.