A comparison of simple two-part supply chain contracts

در این مقاله، چگونه سهم قراردادهای عمده فروشی، هزینه به علاوه و قرارداد به اشتراک درآمد ساده، هماهنگی تجارت و تصمیم گیری های دوجانبه عدم مشارکت دوگانه را در عدم قطعیت برای یک زنجیره تأمین غیر متمرکز متشکل از یک تامین کننده و یک خرده فروش می کند. برای همه این قراردادها، استفاده از پرداخت ثابت قبل از پرداخت مفید است زیرا این امر می تواند تقسیم مشکل هماهنگی زنجیره تامین را از تخصیص سود کل زنجیره تامین در هر دو طرف به دست آورد. به طور خاص، ما متوجه می شویم که کمک هزینه های قفل گذاری، یعنی پرداخت های ثابت از فروشنده به خرده فروش، می تواند به همراه قرارداد بهای هزینه و به اشتراک درآمد مطلوب باشد، اما نه در ارتباط با قرارداد عمده فروشی. مقایسه عملکرد نشان می دهد که قرارداد قیمت عمده فروشی در قرارداد هزینه پیشرفته و به اشتراک گذاری درآمد پیشرفته تر است اگر عدم اطمینان کم باشد (و بالعکس). در نهایت، ما بینش های بیشتر در مورد طراحی بهینه پارامترهای قرارداد و عملکرد قراردادهای فردی برای توابع تقاضای خطی ارائه می دهیم.