How durable should durable products be made under different scenarios of technological advance?

در این مقاله سؤال مطرح می شود که چگونه سازندگان با دوام و قابل اعتماد می بایست محصولات خود را تولید کنند. اساسا، مصرف کنندگان به احتمال زیاد مایل به پرداخت بیشتر برای یک محصول با دوام تر هستند، اما دوام بیشتر باعث کاهش تقاضای جایگزینی می شود. ما با ایجاد مدل های تحلیلی از تعامل بین مصرف کنندگان و تولید کننده انحصاری کالاهای بادوام، بینش را در این تجارت به دست می آوریم. ما این تحقیق را از مدل پایه ای شروع می کنیم که اطلاعات متقارن بین تولید کننده و مصرف کننده و بدون پیشرفت تکنولوژیکی را در بر می گیرد. سپس آن را به مدل های عمومی تر توسعه می دهیم که این فرض ها آرام هستند. جالب توجه است که بینش مدیریتی به دست می آید که برخی از موارد واقع بینانه را در عمل به خوبی توضیح می دهد: (1) زمانی که تکنولوژی پیشرفت با یک میزان غیر منفی به دست می آید، همیشه سازنده برای ایجاد انگیزه به مصرف کنندگان برای جایگزینی کالاهای دوام باقی مانده یک پیشنهاد بازپرداخت) قبل از پایان عمر محصول؛ (2) پیشرفت سریعتر فن آوری همیشه جایگزینی محصولات سریعتر را نمی دهد - در برخی شرایط، ممکن است برای تولید کنندگان بهینه سازی چرخه جایگزینی محصول را افزایش دهد و دوام آن را افزایش دهد، وقتی که تکنولوژی پیشرفت کند سریعتر؛ و (3) هنگامی که نرخ پیشرفت تکنولوژیک نامطمئن است و به طور مستقیم توسط مصرف کنندگان مشاهده نمی شود، مصرف کنندگان حاضر به پرداخت بیشتر از زمانی است که نرخ پیشرفت تکنولوژی شناخته شده و ثابت است.