Developing social capital in buyer-supplier relationships: The contingent effect of relationship-specific adaptations

روابط خریدار و تامین کننده استراتژیک به طور فزاینده ای در ادبیات پژوهشگر و متخصص به عنوان محرک اصلی مزیت رقابتی پایدار به چشم می خورد. به طور خاص، سازگاری های خاص مرتبط - میزان اعمال مبادلات برای همکاران ملموس یا غیرمترقبه - به عنوان یکی از مسائل اصلی به رسمیت شناخته شده است. چنین سازواری باید در زمینه مورد بررسی قرار گیرد، با توجه به روابط اجتماعی که یک شرکت و تامین کنندگان آن را متصل می کند. با استفاده از لنز سرمایه اجتماعی، ما بررسی اثر احتمالی سازگاری های خریدار و تامین کننده و سرمایه ساختاری و شناختی را در توسعه سرمایه ارتباطی بررسی می کنیم. نمونه ای از 163 روابط تامین کننده خریدار و تامین کننده در شرکت های تولید کننده در انگلستان برای آزمایش سری رگرسیون های تعدیل شده سه گانه استفاده می شود. داده ها نشان می دهند که رابطه بین اشکال ساختاری و شناختی سرمایه اجتماعی و سطح سرمایه ارتباطی با میزان سازگاری های ارتباطی هر شرکت و تامین کننده آن، تعدیل می شود. بر خلاف انتظارات، رابطه بین سرمایه شناختی و سرمایه ارتباطی به طور معنی داری منفی بود هنگامی که سطح بالایی از سازگاری های خریدار و سازگاری های تامین کننده وجود داشت، نشان دهنده یک اثر جایگزینی بین سرمایه شناختی و سازگاری های روابط است. سرمایه سازمانی بیشتر به شدت به سرمایه ارتباطی مرتبط بود زمانی که سازگاری توسط هر دو بازیگر متقابلا متوقف شد. با این حال، سازگاری یک طرفه توسط هر یک از بازیگران، به علت افزایش سرمایه ساختاری، میزان قابل توجهی از سرمایه ارتباطی را افزایش داد. پیامدهای تئوری و مدیران مربوط به تاثیر ترکیبهای مختلف سازگاری خاص مرتبط با مولفه های سرمایه اجتماعی در یک رابطه خریدار و تامین کننده است.