How many times to remanufacture?

یافته های رایج در مدل های موجود برای تدارکات معکوس در ادبیات، از ابتدای تا آخرین کار اخیر، این است که سیاست موجودی بین دو افراطی، یعنی "دور انداختن همه" یا "بازیابی همه"، تغییر می کند. این مدل ها نیز یک فرض مشترک و غیرواقعی را به اشتراک می گذارند که یک مورد می تواند به طور نامحدود بازیابی شود. مواد در فرایند بازیافت تضعیف می شوند و برخی از جرم و کیفیت آن را از دست می دهند و باعث می شود تا گزینه "بهبود چندگانه" تا حدودی غیرقابل تحمل باشد. این مقاله یک مدل را توسعه می دهد که در آن یک مورد تعدادی محدود از زمان بازیابی شده است. یک عبارت ریاضی به دست می آید که برآورد تعداد زمان های بازیابی است که بعدا به دو مدل برجسته از ادبیات تبدیل می شود تا رفتار این مدل ها را با پیش بینی های مختلف بازیابی مقایسه کند. نتایج نشان می دهد که با افزایش تعداد آیتم ها بهبود می یابند، درصد واحدهای مورد استفاده در دسترس، که می تواند قابل بازیابی باشد. نتایج همچنین نشان می دهد که تعداد قابل ملاحظه ای از زمان برای بازیابی محصول وجود دارد که مانع سرمایه گذاری و هزینه های بازسازی می شود. این مطالعه همچنین نشان داد که با افزایش درصد استفاده شده از واحدهای مورد استفاده، اهمیت نادیده گرفتن پرونده بازسازی محدود، اهمیت بیشتری پیدا می کند.