An empirical analysis of zero-leverage firms: New evidence from the UK

در این مقاله بررسی می شود که چرا برخی از شرکت ها با وجود مزایای بالقوه تامین مالی بدهی ها در ساختار سرمایه خود ندارند. با توجه به دو سوال ناشناخته، بینش جدیدی به این پدیده نفوذ صفر می افزاید: آیا یک شرکت دارای اختیارات صفر به عنوان یک نتیجه از محدودیت های مالی یا به دلیل تصمیم گیری استراتژیک برای کاهش انگیزه های کم سرمایه و حفظ انعطاف پذیری مالی است؟ آیا تصمیم به پیروی از سیاست سلف صفر تحت تاثیر شرایط اقتصاد کلان است؟ تجزیه و تحلیل نمونه جدیدی از شرکت های انگلیس در طول دوره 1980-2007، ما نشان می دهد که سیاست صفر اهرمی شایع است، اما شرکت های دارای اهرم صفر همگن نیستند. دو گروه متمایز از شرکت های غیرقابل انعطاف با سطوح مختلف محدودیت هایی دارند که به وسیله سیاست های سود سهامشان، یعنی پرداخت کننده ها و غیرقانونی، اندازه گیری می شود. مهم این است که شواهد جدیدی را می بینیم که این گروه ها انگیزه های مختلفی برای جلوگیری از بدهی ها دارند. شرکت های گروه دوم (غیر حسابرسان) دارای اهرم صفر هستند که عمدتا به دلیل محدودیت های مالی است. شرکت ها در گروه اول (پرداخت کننده ها) به طور عمدی از بدهی ها برای کاهش تحریم های سرمایه گذاری اجتناب می کنند، که پیش بینی شده توسط سرمایه گذاری های کم سرمایه و فرضیه های انعطاف پذیری مالی است. شرایط اقتصاد کلان، به ویژه برای این گروه کمتر محدود، تأثیر قابل توجهی بر تصمیم گیری صفر اهرمی دارند.