Superseding Dublin: The European asylum system as a non-cooperative game

سیستم پناهندگی اروپا براساس قوانین "قوانین دوبلین" عمل می کند، در حالی که کشور عضو مسئولیتی خواهد بود که از طریق آن پناهجویان وارد سیستم می شوند. این بلافاصله منبع اختلاف بین دولتها است. یک سیستم عادلانه بر اساس سهمیه بندی استوار است، در حالی که کشورهای میزبان براساس معیارهای مناسب به اشتراک می گذارند، اما کشورهای عضو هیچ توافقی مشترک ندارند. در این مقاله ما چشم انداز سیستم پناهندگی اروپا را به عنوان یک بازی غیر تعاونی ارائه می دهیم که در آن کشورها برای کاهش بار پناهندگی خود رقابت می کنند. به عنوان دو سیستم متفاوت (مانند دوبلین یا سهمیه بندی) منجر به تعادل های مختلف می شود، بر اساس معیار پارتو، سیستم ترجیحی که تمام دولت ها قادر به دستیابی به اهداف ملی خود می باشند. ما شرایطی را مطرح میکنیم که سیستم جابجایی بر اساس مقررات ممکن است به قوانین دوبلین ترجیح داده شود و به همین دلیل توجه بیشتری به جنبه های بشردوستانه پناهندگی می تواند از پذیرش آن حمایت کند و انسجام سیستم را تقویت کند.