Worker migration or job creation? Persistent shocks and regional recoveries

اگر چه بخش بزرگی از ادبیات، نقش مهاجرت خانوار در بهبودی از رکود ناشی از منطقه را مستند کرده است، نقش شرکت هایی که در فرایند بازیابی نقش دارند، همچنان یک موضوع نادیده گرفته شده از پژوهش است. شرکت ها ممکن است تصمیم بگیرند شغل های جدید را در مناطق افسرده پیدا کنند، درنتیجه بیکاری را از طریق کانال ایجاد شغل کاهش می دهند. ما مدل تجربی جدیدی از تعدیل منطقه ای ارائه می دهیم که ما را قادر می سازد تا بازیابی را به پاسخ های خانوار و شرکت ها به شرایط اقتصادی محلی تقسیم کنیم. این مدل دارای مجموعه ای از پارامترهای وابستگی سریالی کمکی است که برای فشرده سازی ماندگاری در شوک های شناسایی شده در بازار کار استفاده می شود، به طوری که تغییرات در اشتغال به دست آمده از مدل در نظر گرفته شده، فقط پاسخ سازمانی داخلی را مورد توجه قرار می دهد و نه تخریب شغلی خارجی از رکود اصلی. ما دریافتیم که پاسخ تقاضای کار دو تا سه برابر بزرگتر از پاسخ عرضه نیروی کار است، به این معنی که ایجاد شغل محلی و نه مهاجرت به خانه، ریسک اصلی بهبودی در ایالات متحده است. این نتیجه برای انواع مشخصات مدل، استراتژی های شناسایی و روش های برآورد مناسب است.