Debt market friction, firm-specific knowledge capital accumulation and macroeconomic implications

این مقاله سرمایه گذاری تحقیق و توسعه (تحقیق و توسعه) و تجمع سرمایه دانش خاص شرکت (یعنی سرمایه انسانی) را در حضور اصطکاک بازار بدهی مورد بررسی قرار می دهد و پیامدهای اقتصاد کلان را برجسته می کند. به لحاظ تجربی، سرمایه گذاری تحقیق و توسعه و سرمایه دانش با بدهی ها در سطح شرکت منفی منفی است، که در مقایسه با رابطه مثبت بین سرمایه گذاری فیزیکی و بدهی شرکت است. من یک مدل جدید برای این واقعیت ها ارائه می دهم: شرکت ها سرمایه های خاصی را با سرمایه گذاری تحقیق و توسعه تجمع می دهند. با این حال، سرمایه دانش - متفاوت از سرمایه فیزیکی - نمی تواند به عنوان وثیقه بانکی استفاده شود. شرکت هایی که فرصت های سرمایه گذاری در زمینه تحقیق و توسعه را بالا می برند بیشتر در زمینه مالی داخلی و کمتر در بدهی های خارجی متکی هستند. این مدل کمی با واقعیت های تجربی در طول ابعاد مختلف سازگار است. بر اساس مدل، من بعد از بررسی دو سیاست صنعتی، مطالعه می کنم. یک عمل که باعث استفاده از مالکیت معنوی بهعنوان وثیقه برای وامهای بانکی میشود، اثر نسبتا کمی دارد. من توصیه می کنم یک سیاست اعتبار مالیاتی برای سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه. در واقع، این سیاست می تواند تولید بیش از 5 درصد و رفاه بیش از 3 درصد در بلند مدت را افزایش دهد.