Contracting institutions and economic growth

این مقاله، بررسی تأثیرات موسسات قراردادی در توسعه اقتصادی است. یک مدل رشد با بازارهای ناقص درونی ارائه می شود که اصطکاک های مالی ناشی از اجرای ناقص قراردادها به تفاوت بین آینده و خروجی فعلی بستگی دارد. سابق، هزینه های خروج از بازارهای مالی را پس از نقض کردن تعیین می کند. این دوم مزایای عدم تعهدات فعلی را تعیین می کند. همانطور که اقتصاد به رویکرد رشد متعادل خود نزدیک می شود، اصطکاک ها و تأثیر آنها بر درآمد مهم تر می شود، زیرا مزایای خالص احترام قراردادها به این ترتیب کاهش می یابد. بنابراین، به محض اینکه اقتصاد به حالت پایدار خود نزدیک می شود، تأثیر نهادهای قراردادی بر تولید ناخالص داخلی سرانه افزایش می یابد. این نتیجه تحلیلی اثبات شده است و قابلیت اطمینان آن در یک مدل کلی تر از عوامل ناهمگون و بازارهای ناقص مورد بررسی قرار گرفته است. این مدل پیش بینی قابل آزمایش را ارائه می دهد که با استفاده از داده های شبیه سازی شده تایید می شود و تجربی با استفاده از اصلاح مشخصات پیشین رگرسیون های بین المللی در مورد موسسات و تولید ناخالص داخلی سرانه قابل اعتبار است.