Institutional constraints and the translation of college aspirations into intentions-Evidence from a factorial survey

این مقاله بررسی می کند که در آن شرایط آرزوهای کالج های دبیرستانی (آرزوهای بدون محدودیت) به نیت (محدود) کالج تبدیل می شود. بر پایه مدل ویسکانسین برای دستیابی به وضعیت و نظریه انتخاب منطقی جامعه شناختی، استدلال می شود که در حالی که آرمان های آموزشی عمدتا نتیجۀ فرآیندهای اجتماعی سازی درون خانواده ها و اهداف آموزشی هستند، از طریق فرصت های سازمانی و موانع موجود در نظام آموزش عالی، که ممکن است به شیوه های مختلف تاثیر گذار باشد. تمرکز بر روی چهار ویژگی نهادی موسسات آموزش عالی آلمان یعنی فاصله جغرافیایی، شهرت، روش انتخاب و اطلاعات ارائه شده توسط کالج ها تمرکز شده است. از نظر روش شناختی، من به بررسی فاکتوریل در مورد برنامه های کاربردی برای برنامه های کالج پرداخته ام که در یک بررسی از دانش آموزان دبیرستان برلین که نشان می دهد آرزوی حضور در کالج یک سال قبل از فارغ التحصیلی است، یکپارچه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که فاصله از خانه محدودیتی ویژه برای برنامه های آموزشی کالج است. با این حال، تأثیر ابعاد نهادی برای دانشجویانی که دارای زمینه های مختلف اجتماعی هستند، به ندرت متفاوت است. با این وجود، تفاوت های پس زمینه اجتماعی را می توان در رابطه با قدرت کلی برنامه های کاربردی نشان داد که نشان می دهد دانش آموزان اجتماعی محروم از ویژگی های سازمانی ارائه شده به آنها کمتر محدود هستند. نتایج این یافته ها مورد بحث قرار گرفت.