Collateralization of business loans: Testing the prediction of theories

با استفاده از داده های محرمانه در نمونه ای بزرگ از وام های ارتباطی، عوامل تعیین کننده وثیقه وام تجاری را از بانک ها، بین شرکت هایی با ریسک قابل مشاهده و شرکت هایی که اطلاعات پنهان دارند، تحلیل می کنیم. ما سه نتیجه اصلی را به دست می آوریم. اولا، شواهدی را ارائه می دهیم که وام گیرندگان قابل رؤیت تر تشویق می شوند وام های بیشتری را برای بانک ها به ارمغان می آورند، در حالی که شرکت هایی با اطلاعات پنهان وام گیرندگان کمتر مخاطره آمیز هستند، که وثیقه می دهند تا کیفیت خود را نشان دهند. دوم، ما نشان می دهیم که بانکی رابطه تاثیر مستقیمی در استفاده از وثیقه دارد و اثرات تعدیل کننده را بر عوامل دیگر تعیین می کند. در نهایت، ما متوجه می شویم که شاخه های بانک دوردست، یعنی شاخه هایی که با جمع آوری اطلاعات نرم و جمع آوری داده های خاص سایت از ستاد مواجه می شوند، احتمال بیشتری نیاز به وثیقه از شعب بانک های محلی دارند.