Transdisciplinary forward-looking agenda setting for age-friendly, human centered cities

شهرها باید با جوامع پیرامون سازگاری داشته باشند، زیرا سن متوسط ​​ساکنان به سرعت در حال افزایش است در کنار روند جهانی شهرنشینی. اثرات ظاهری بر روی هر دو جامعه و معیشت فردی در دهه های آینده افزایش خواهد یافت. امید زیادی به فناوری برای حمایت از راه حل های برای جامعه پیری و برنامه ریزی شهری پیش بینی شده است. استراتژی های شهر هوشمند و حوزه زندگی کمک کننده محیطی، دو مفهوم است که این فرض را مطرح می کند که تکنولوژی باعث می شود که زندگی ما با کیفیت بالاتر زندگی ما مستقل تر، کارآمد تر و ایمن تر باشد. این مقاله یک مطالعه موردی از یک پروژه پیش بینی مشارکتی است که به بررسی نحوه تنظیم برنامه ریزی های میان رشته ای از طریق وسایل، شامل شهروندان، کارشناسان و ذینفعان می تواند جهت برنامه ریزی طولانی مدت در آینده پیری در شهر ارائه دهد. نتایج تحقق این استدلال که حکومتداری شهری نیاز به انجام وظایف اضافی دارد در حالی که سازگاری با چالش های ناشی از جوامع پیرامون و شهرنشینی. در کنار نوآوری تکنولوژیک، عوامل انسانی اهمیت به دست می آورند. استراتژی های توسعۀ شهری آینده گرا باید این واقعیت را در نظر بگیرند و نباید به طور عمده در پارادایم پیشرفت تکنولوژیکی طراحی شوند.