Willingness to pay for safety improvements in passenger air travel

خطر ابتلا به تصادف در هواپیما در مدل های انتخابی مسافران هواپیما به شدت نادیده گرفته می شود. دلیل آن احتمالا این است که عملیات کردن سخت است، زیرا شاخص های ایمنی عینی اغلب شامل احتمال بسیار کم است که مسافران به راحتی درک و تفسیر می کنند. در این مقاله، ما پیشنهاد عملیاتی می کنیم که مبتنی بر درک ایمنی است که آسان است درک و رونق پیدا کند که ادراکات اغلب بر تصمیمات قوی تر از متغیرهای هدف تاثیر می گذارد. ما تصور می کنیم که مسافران یک امتیاز تصور ایمنی از یک پرواز خاص را بر اساس ادراک خود از ویژگی های خطوط هوایی و مسیر و این موضوع به نوبه خود در برابر سایر ویژگی های پرواز مانند هزینه های بلیط برای رسیدن به انتخاب پرواز معامله می شود. در راستای این مفهوم سازی، دو آزمایش تجربی ترجیح داده شده انجام می شود. در اولین آزمایش، ترکیبی از ویژگی های خطوط هوایی و مسیر از لحاظ ایمنی که در مقیاس رتبه بندی ثبت می شود، ارزیابی می شود. در یک آزمایش دوم، ادراک ایمنی به عنوان یک ویژگی شناخته می شود و در برابر سایر ویژگی های پرواز برای انتخاب پرواز انتخاب می شود. این مقاله نتایج یک مدل رگرسیون و یک مدل لجیت پانلی را که براساس پاسخ هایی که از نمونه ی مناسب 161 مسافر هواپیما استخدام شده در هلند بدست آمده است، برآورد می کند. نتایج هر دو مدل سپس برای محاسبه تمایل به پرداخت ارزش برای پیشرفت های انجام شده به طیف وسیعی از ویژگی های خطوط هوایی و مسیر، با توجه به متغیرهای اجتماعی-دموگرافیک و صفات روانی، محاسبه می شود. همانطور که انتظار می رود، نتایج نشان می دهد که تمایل به پرداخت هزینه برای بهبود ایمنی با سطح ایمنی اولیه بالاتر کاهش می یابد.