Using geoarchaeological deposit modelling as a framework for archaeological evaluation and mitigation in alluvial environments

سرعت توسعه انسانی در سیلاب ها و دره های مجاور دره هنوز هم افزایش می یابد و در بسیاری از کشورها این نیاز به کاهش و مدیریت میراث است. نتیجه تقاضای افزایش یافته برای ارزیابی و بهینه سازی باستان شناسی موثر و کارآمد است که می تواند تنها با استفاده از روش های ژئوروآموزشی در محیط های آبرفتی حاصل شود. این مقاله با استفاده از داده های لیدار همراه با بررسی ژئوفیزیک عمیق (مقاومت الکتریکی)، داده های برآمدگی و داده های گمانه محدود به منظور استخراج مدل سه بعدی ژئوروشنا شناسی جغرافیایی، که وسیله ای برای ارزیابی و کاهش باستان شناسی است، استفاده می کند. به طور قابل توجهی، نتایج این مدل سپرده با نتایج حاصل از ارزیابی تربیت باستان شناسی مقایسه می شود، گام بعدی روش شناختی که در ادبیات (جغرافیایی) باستان شناسی مورد توجه کافی قرار نگرفته است. مدل سپرده با استفاده از قدم زدن رادیو کربن و شواهد مصنوعی حاصل از ارزیابی باستان شناسی، پردازش می شود. نتایج نشان می دهد که چگونه مدل سازی سپرده های ژئوشیمیایی را می توان با اره ارزیابی باستان شناسی یکپارچه کرد و بحث در مورد اهمیت و مشکلات ادغام واحدهای رسوبی جغرافیائی (بایگانی ها) با داده های کاوش های باستان شناختی با ماتریس های سلسله مراتبی معمول را ارائه می دهد.