Effect of crack openings on carbonation-induced corrosion

بتن مسلح به طور گسترده ای در ساخت ساختمان ها، آثار تاریخی، زیرساخت ها و نیروگاه های هسته ای استفاده می شود. به دلایل مختلف، بسیاری از سازه های بتنی با ترک های اجتناب ناپذیری مواجه هستند که سرعت انتشار دی اکسید کربن جو را به سطح فولاد / بتن افزایش می دهد. کربن در رابط باعث ایجاد خوردگی فولاد می شود که می تواند باعث ایجاد ترک های جدید در ساختار شود، عامل تعیین کننده برای دوام آن. هدف از این مقاله بررسی اثر ترک های موجود در توسعه خوردگی ناشی از کربناته است. نتایج نشان می دهد که پس از مرحله آغازین، سینتیک خوردگی با زمان کاهش می یابد و پتانسیل خوردگی آزاد به طور مستقل از باز شدن کرک افزایش می یابد. علاوه بر این، منطقه خورنده هم مطابق با گاز کربن است. تفسیر این نتایج اجازه می دهد که نویسندگان نتیجه گیری کنند که در طی فرآیند خوردگی محصولات خوردگی، ترک را درهم می شکند و به عنوان یک مانع برای انتشار اکسیژن و آب عمل می کنند. در نتیجه، تاثیر باز شدن کرک در توسعه خوردگی پنهان شده و توسعه خوردگی محدود شده است.