Review: Placental derived biomarkers of pregnancy disorders

بارداری یکی از بزرگترین چالش های فیزیولوژیکی است که زنان می توانند تجربه کنند. سازگاری فیزیولوژیکی که همراه با حاملگی است ممکن است خطر توسعه برخی از اختلالات را افزایش دهد که می تواند منجر به نتایج فیزیولوژیکی حاد و مزمن شود. علاوه بر این، رشد جنین ممکن است دچار اختلال شود و اگر جنین زنده بماند، ممکن است کودک در معرض خطر افزایش بیماری در طول زندگی باشد. اختلالات بارداری به واسطه عوامل خطر سنتی و تاریخ مادر به تنهایی قابل پیش بینی نیست. شناسایی بیومارکرهایی که می توانند بروز و شدت بیماری را پیش بینی کنند، به درمان های پیشرفته و هدفمند برای جلوگیری از پیامدهای مضر مادر و جنین کمک می کنند. بسیاری از این اختلالات بارداری، از جمله پره اکلامپسی، محدودیت رشد داخل رحمی، دیابت بارداری و زایمان زودرس، حداقل تا حدی ناشی از حمله تروفوبلاست فقیر و یا عملکرد جفتی غیرقابل کنترل است. استرس سلولی درون جفت آزادی تعدادی از عوامل را در گردش خون مادر افزایش می دهد. در حالی که بسیاری از این عوامل تا حد زیادی بر زیست شناسی مادر تاثیر می گذارد، برخی دیگر بر سیستم های فیزیولوژیک کلیدی تاثیر می گذارند و به بیماری کمک می کنند. مهم است که این عوامل ممکن است در مایعات فیزیولوژیکی تشخیص داده شوند و ظرفیت پیش بینی شده را به عنوان نامزدهای مناسب ایده آل به عنوان بیومارکرهای اختلالات بارداری ایجاد کنند. این بررسی درباره آنچه که در مورد این بیومارکرهای مشتق شده از پوسیدگی اختلالات حاملگی شناخته شده است بحث خواهد کرد و فرصت های بالقوه بالقوه برای پیش بینی و تشخیص بیماری را برجسته می کند.