Can environmental change affect host/parasite-mediated speciation?

پارازیتیسم می تواند راننده اختلاف گونه ها باشد و بنابراین به طور قابل توجهی فرایندهای تشکیل گونه را تغییر می دهد. در حالیکه هنوز نیاز به درک چگونگی عملکردهای تخصیص واسطه انگلی وجود دارد، حتی کمتر مشخص است که چگونه این فرایند تحت تأثیر تغییرات محیطی قرار می گیرد. هر دو تغییرات سریع و تدریجی محیط می تواند پاسخ های ایمنی میزبان، ویروسی بودن انگل و خاصیت تعاملات آنها را تغییر دهد. به این ترتیب آنها مسیرهای تکاملی میزبان و انگل را تغییر می دهند و پتانسیل شکل گیری هر دو میزبان و انگل ها. در اینجا ما مکانیزم های تعامل های انگل میزبان را که بر روی گونه ها تاثیر می گذارند خلاصه می کنیم و سپس حساسیت آنها به تغییرات محیطی را در نظر می گیریم. ما عمدتا بر تاثیرات تغییرات دما و ورودی های مواد مغذی به اکوسیستم ها تمرکز می کنیم زیرا آنها عامل اصلی استرس زیست محیطی هستند. شواهدی وجود دارد که هر دو اثر متضاد و تسریع این فشارها را بر روی گونه هایی که وابسته به زمینه هستند ظاهر می شود. یک پیش شرط برای مشخص کردن میزبان انگیزه انگیز این است که انگل ها به طور قابل توجهی تناسب اندام دارویان میزبان را تغییر می دهند. این امر به سرعت می تواند منجر به انتخاب واگرا و سازگاری ژنتیکی شود. با این حال، احتمالا پیش از آن به اثرات پلاستیکی کوتاه مدت و نسبیت نسبی بیشتر می رسد. در اینجا ما همچنین در نظر می گیریم که چگونه این اولین پاسخ ها و حساسیت آنها به تغییرات محیطی می تواند منجر به تغییرات فرآیند تشکیل گونه ها شود و ممکن است راه های متفاوتی برای شکل گیری آن ایجاد کند.