A review of strategies for infarct size reduction during acute myocardial infarction

پیشرفت در درمان پزشکی و مداخله در طول چند دهه گذشته، درمان انفارکتوس حاد قلب را تغییر داده است. علیرغم توانایی بازگرداندن انسداد عروق کرونر اپیکاردی به سرعت از طریق مداخله عروق کرونر، آسیب به سطح بافت می تواند ادامه یابد. مرگ و میر ناشی از 30 روز پس از همه سندرم های حاد کرونری 2 تا 3 درصد و حدود 5 درصد پس از انفارکتوس میوکارد است. عوارض بعد از انفارکتوس مانند نارسایی قلبی همچنان یکی از مهمترین عوارض بیماری و مرگ و میر قلبی است. ناکافی رپرفیوژن میکروویروس منجر به نتایج بدتر بالینی می شود و راهبردهای بالقوه برای کاهش میزان انفارکتوس طی دوره های ایسکمی-رپرفوژن میتواند نتایج را بهبود بخشد. بسیاری از استراتژی ها مورد آزمایش قرار گرفته اند اما هیچ استراتژی واحد تنها نتایج و یا منفعت مناسبی در کارآزمایی های بالینی تصادفی شده در مقیاس بزرگ نشان نداده است. در اینجا، ما تلاش های تاریخی، استراتژی های فعلی و مفاهیم جدید بالقوه ای که می توانند حفاظت از قلب را بهبود بخشند و اندازه انفارکت را کاهش دهیم، بررسی می کنیم.