Wild pathways of inclusive conservation

علیرغم محبوبیت در حال رشد، تجدید حیات در حال حاضر در جریان اصلی حفاظت از محدوده وسیعی است که در حال حاضر شامل تنوع زیستی و روایات اقتصادی است. بعضی از بوم شناسان آن را به عنوان کمی بیشتر از تجدید حیات از توانبخشی اکوسیستم رد می کنند. اگر قرار است نفوذ بیشتری بر روی سیاست و برنامه ریزی داشته باشد، تجدید حیات باید سهم منحصر به فرد ارزش های وحشی را به جامعه نشان دهد و نشان دهد چگونه می توان با روایت های حفاظت دیگر هماهنگ شده است. در این دیدگاه، من چهار استراتژی احیا وحشی را در چهار سوال در ارتباطات در هم می آمیزم: منظور ما چیست؟ چرا انسان ها حفظ حیات وحش را دنبال می کنند؟ اگر آنها را انجام دهند، چه مسیری را برای وحشی دنبال می کنند؟ کدام یک از نتایج حاصل از استراتژی های حفاظت متفاوت است؟ در پاسخ دادن به این سوالات، هشت راهبرد استراتژیک ارائه شده است که بیانگر هر دو ارزش وحشی طبیعت و روش های مختلفی است که می تواند وحشی را بهبود بخشد، از جمله توانبخشی زاد و ولد به ترمیم اکوسیستم. اکوسیستم های وحشی بیشتر با بیان بیولوژیکی بیشتر پویا هستند؛ آنهایی که از دست رفته اند، یا تخریب شده اند و یا، متناقض، بیشتر مدیریت می شوند. مسیرها چارچوبی برای حل اختلاف میان روایت های حفاظت چندگانه را با تسهیل توافق در سطح اقدامات حفاظتی خاص فراهم می کنند.