Shared resources and disease dynamics in spatially structured populations

احتمال دارد که عوامل عفونی در میان حیواناتی که با هم زندگی می کنند پخش شوند، اما ما به طور قابل توجهی در مورد اینکه چگونه عوامل عفونی در میان واحدهای اجتماعی حرکت می کنیم، کم است. به اشتراک گذاری منابع - مانند آبخورها به اشتراک گذاشته شده در یک فصل خشک - ممکن است یک راه موثر برای انتقال عوامل عفونی در میان گروه های مختلف اجتماعی باشد و بنابراین می تواند عامل فائق آمدن بر درک بیماری ها در جمعیت های ساختاری فضایی باشد. ما یک مدل مبتنی بر فرد مبتنی بر مکانی را برای بررسی وضعیتی که در آن چندین فرد از یک نوع در منابع مشترک در طول دوره های کمبود منابع (به عنوان مثال، فصل بهار)، همگرا هستند، توسعه دادیم. ما انتقال یک ماده عفونی منتقل شده فکسی را در یک جمعیت متشکل از مکانی ممتاز 81 گروه اجتماعی که در یک شبکه مربع توزیع شده است، شبیه سازی کردیم. مراحل زمان در شبیه سازی مربوط به یک روز، یک ؟؟ و ما شبیه سازی دینامیک بیماری بیش از 10 سال سیکل سالانه طبیعی و لاغر. طول مدت فصل لاغر در سراسر 1000 امتحان شبیه سازی مستقل متفاوت است، همانطور که 12 پارامتر دیگر از یک توزیع هیپوکان لاتین نیز نمونه برداری شده است. به اشتراک گذاری فصلی منابع اثرات مشخصی بر پویایی بیماری ها داشت، با افزایش شیوع عامل عفونی به عنوان دوره فصل ناب به افزایش (و در نتیجه، مدت زمان اشتراک منابع نیز افزایش یافته است). الگوهای عفونت در سه مرحله نشان داده شده است: شیوع اولیه اولیه در محدوده فصل طبیعی سالم، افزایش سریع شیوع در میان منابع مشترک در طول فصل لاغر، و سپس کاهش سریع شیوع پس از بازگشت به فصل طبیعی فصل. این یافته ها نشان می دهد که مهاجرت فصلی خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهد هنگامی که حیوانات در اطراف منابع جمع می شوند، اما آنها را قادر می سازد تا پس از بازگشت به محدوده های اصلی خود، عوامل مؤثر بر عفونت های خونی را از بین ببرند. بنابراین، به اشتراک گذاری فصلی منابع هر دو منفی و مثبت بر روی خطر بیماری است.