کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
6298665 1617909 2015 9 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Locking in loss: Baselines of decline in Australian biodiversity offset policies
ترجمه فارسی عنوان
قفل شدن در از دست دادن: بازخوردهای کاهش در سیاست های تنزل تنوع زیستی استرالیا
کلمات کلیدی
مخارج تنوع زیستی، سیاست حفظ حریم خصوصی، مخالفان، مبانی اعتباری، جنگل زدایی، ارزیابی سیاست،
ترجمه چکیده
معاملات تنزیل تنوع زیستی اغلب برای دستیابی به "خالص خالص" تنوع زیستی هدف قرار می گیرند. اما سوال باقی می ماند: بدون خالص خالص در مقایسه با آنچه؟ تعیین اینکه آیا یک جریمه می تواند برای یک اثر معین جبران کند، نیازمند پیش بینی هایی در مورد سناریوی ضد حادثه است - که بدون عواقب اتفاق افتاده است - که برآورد سود آن در سایت جبران می شود. در جایی که این سناریو مخالف، یا «اعتباربخشی پایه»، مسیر پیشین کاهش تنوع زیستی را در نظر میگیرد، نتیجۀ خالص مورد انتظار تجارت تجاری، نگهداری این مسیر کاهش است. اگر نرخ کاهش پایه اعتباری به طور غیرمستقیم تند باشد، معاملات تنزل تنوع زیستی می تواند کاهش تنوع زیستی را تشدید کند. ما خط مشی های اعتباری مورد استفاده در سیاست های جبران در استرالیا را مورد بررسی قرار دادیم و آنها را با برآوردهای اخیر کاهش در میزان پوشش گیاهی چوب مقایسه کردیم. تمام حوزه های قضایی مجاز به جبران اعتبار تولید شده با استفاده از عدم اطمینان - به معنای فرض کاهش پس زمینه - اما کمی در مورد خط مشی اعتباری آنها صریح بود. روشهای حسابداری اعتباری فرضیه اعتبار اولیه را تا حد 4.2٪ از (میزان و / یا شرایط پوشش گیاهی) در سال؛ به طور متوسط، خط مشی های اعتباری> 5 برابر شدیدتر از میزان اخیر از دست دادن گیاهان است. برای این پایه های اعتباری قابل باور است، کاهش شرایط گیاهی باید سریع باشد، اما این در رویکردی که فرضیه ها در مورد کاهش میزان و شرایط می تواند از هم جدا شوند، منعکس نشد. ما نتیجه می گیریم که پایه های اعتباری در طرح های جبران کننده استرالیا خطر از دست دادن تنوع زیستی را تشدید می کنند. استفاده تقریبا همه جا از خط مشی های کاهش اعتبار، می تواند "کاهش" تنوع زیستی در سراسر مناطق تأثیر و جبران، و به طور گسترده ای در مورد حفاظت از تنوع زیستی تاثیر بگذارد.
موضوعات مرتبط
علوم زیستی و بیوفناوری علوم کشاورزی و بیولوژیک بوم شناسی، تکامل، رفتار و سامانه شناسی
چکیده انگلیسی
Biodiversity offset trades usually aim to achieve 'no net loss' of biodiversity. But the question remains: no net loss compared to what? Determining whether an offset can compensate for a given impact requires assumptions about the counterfactual scenario-that which would have happened without the offset-against which the gain at an offset site can be estimated. Where this counterfactual scenario, or 'crediting baseline', assumes a future trajectory of biodiversity decline, the intended net outcome of the offset trade is maintenance of that declining trajectory. If the rate of decline of the crediting baseline is implausibly steep, biodiversity offset trades can exacerbate biodiversity decline. We examined crediting baselines used in offset policies across Australia, and compared them with recent estimates of decline in woody vegetation extent. All jurisdictions permitted offset credit generated using averted loss-implying an assumption of background decline-but few were explicit about their crediting baseline. The credit calculation approaches implied assumed crediting baselines of up to 4.2% loss (of vegetation extent and/or condition) per annum; on average, the crediting baselines were >5 times steeper than recent rates of vegetation loss. For these crediting baselines to be plausible, declines in vegetation condition must be rapid, but this was not reflected in the approaches for which assumptions about decline in extent and condition could be separated. We conclude that crediting baselines in Australian offset schemes risk exacerbating biodiversity loss. The near-ubiquitous use of declining crediting baselines risks 'locking in' biodiversity decline across impact and offset sites, with implications for biodiversity conservation more broadly.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Biological Conservation - Volume 192, December 2015, Pages 504-512
نویسندگان
, , , ,