The role of trust in the resolution of conservation conflicts

مناقشات میان حفاظت از تنوع زیستی و سایر فعالیت های انسانی در نتیجه افزایش فشار بر منابع طبیعی و تقاضای مشابه برای برخی از آنها برای حفاظت بیشتر تشدید می شود. رویکردهای کاهش تضادها به طور فزاینده ای روی مشارکت ذینفعان در فرایندهایی که به عنوان منصفانه، یعنی مستقل و جایی که سهامداران نفوذ دارند و به نوبه خود می توانند اعتماد بین ذینفعان ایجاد کنند، تمرکز کنند. تا کنون، تحقیقات تجربی محدودی در حمایت از این ادعا وجود دارد که با ایجاد اعتماد از طریق مشارکت منصفانه، می توان تضادهای محافظت را کاهش داد. با استفاده از داده های تجربی تجربی کمی و کیفی از سه مطالعه موردی، ما تجزیه و تحلیل کردیم که آیا فرآیند مشارکت منصفانه به طور مستقیم به حل منازعات مربوط می شود و اگر این رابطه با اعتماد میانجی گری شود. تحقیق ما شواهد کمی تجربی را نشان داد که افزایش اعتماد از طریق فرآیندهای منصفانه موجب شد تا حل و فصل منازعات بیشتر شود. تجزیه و تحلیل کیفی نشان می دهد هشدارهای مربوط به این یافته، از جمله درک های مختلف از تعریف تناقض توسط ذینفعان، ماهیت پیچیده اعتماد به درگیری های حفاظت از محیط زیست که در آن اکثر ذینفعان سطح بالایی از دانش بوم شناختی، و طبیعت غیر معمول (به عنوان مثال حضور قهرمان محلی ) یکی از مطالعات موردی است. ایجاد و حفظ اعتماد با مالکین و مدیران ممکن است برای حفاظت از تنوع زیستی مهم باشد. چنین اعتماد سازی نیازمند تلاش و منابع، فرصت هایی برای گفت و گو مناسب بین ذینفعان و تمایل برای به اشتراک گذاشتن قدرت از لحاظ دانش و اجرای سیاست است، به ویژه هنگامی که سهامداران محلی وابسته به منابع طبیعی هستند و از آن آگاه باشند.